Valia Calda σημαίνει "ζεστή κοιλάδα". Ας ακολουθήσουμε τα μονοπάτια της. Περιπλανηθείτε στην πανέμορφη Βάλια Κάλντα στο νομό Γρεβενών, τη «ζεστή κοιλάδα» στη βλάχικη διάλεκτο, και αφεθείτε στη γοητεία του ορεινού παρθένου φυσικού τοπίου! Οι δασωμένες πλαγιές, άλλοτε χιονισμένες και άλλοτε καταπράσινες, μαγνητίζουν το βλέμμα, ενώ οι απρόσιτες κορυφές μάς προσκαλούν να τις κατακτήσουμε…Η κοιλάδα ενδείκνυται για υπέροχες διαδρομές ορεινής πεζοπορίας (trekking), καθώς μόνο έτσι μπορεί κάποιος πραγματικά να την εξερευνήσει. Ακολουθήστε λοιπόν την παρακάτω διαδρομή και αφήστε το μεγαλείο της φύσης να σας καταπλήξει!
Μην εκπλαγείτε αν κατά την περιήγησή σας συναντήσετε αρκούδες! Το Αρκουδόρεμα είναι το μέρος όπου πίνουν νερό. Η Βάλια Κάλντα είναι επίσης καταφύγιο πολλών θηλαστικών, όπως η αλεπού και ο λύκος, αρπακτικών, αμφίβιων και ερπετών! Αν θέλετε να ζήσετε αυτή τη μοναδική εμπειρία δεν έχετε παρά να επικοινωνήσετε μαζί μας και μαζί θα οργανώσουμε την μοναδική σας εξόρμηση στη Βάλια Κάλντα και άλλες υπέροχες διαδρομές της μαγευτικής Πίνδου!
Τρόποι επικοινωνίας: email: info@greeceadventuretrips.com τηλεφωνικά: 694 7129 423 Στείλτε μας μήνυμα στο facebook Συγκρότημα 46 παραδοσιακών γραφικών χωριών, χτισμένων αμφιθεατρικά στην ευρύτερη ορεινή περιοχή της Τύμφης, της Πίνδου και του Μιτσικελίου (περιοχή Ζαγορίου). Το φυσικό τοπίο είναι εξαιρετικό και προσφέρεται για ποικίλες φυσιολατρικές δραστηριότητες. Στην τοπική αρχιτεκτονική κυριαρχεί η πέτρα, το ξύλο και ο σχιστόλιθος.
Το όνομα «Ζαγόρι» είναι σλαβικό και σημαίνει «πέρα από τα βουνά». Η περιοχή άκμασε οικονομικά και πνευματικά στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Μετά το θάνατο του Aλή Πασά (1822), όμως, και την κατάργηση των προνομίων του (1868), το Ζαγόρι έπεσε σε παρακμή. Οι πόλεμοι του 20ού αι. προκάλεσαν πολλές καταστροφές. Το Zαγόρι χωρίζεται σε Δυτικό, Kεντρικό και Ανατολικό. Ο Φενεός με την πανέμορφη Λίμνη Δόξα είναι μια πανέμορφη περιοχή της Oρεινής Κορινθίας. Η μοναδικότητα της οφείλεται στο μεγάλο οροπέδιο που βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά Ζήρεια και Χελμός καθώς και στα 9 χωριά που σχεδόν κυκλικά περιστοιχίζουν την περιοχή του Φενεού. Aλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο Φενεός έχει χαρακτηριστεί «Κορινθιακή Ελβετία» για την εκπληκτική του ομορφιά και τη μοναδικής ομορφιάς θέση του. Σήμερα ο Φενεός αρχίζει και γίνεται γνωστός όλο και περισσότερο και είμαστε περήφανοι που μπορούμε να σας προσφέρουμε ευχάριστη διαμονή εδώ στο παραδοσιακό ξενώνα μας στη Γκούρα Φενεού Κορινθίας. Ο Φενεόςείναι περιοχή της Ορεινής Κορινθίας και αποτελείται από 9 χωριά. Ηταν Δήμος με πρωτεύουσα την Γκούρα. Πλέον ανήκει στον Δήμο Σικυωνίων με πρωτεύουσα το Κιάτο. Ιστορία Ο Φενεός είναι μια περιοχή στην Ορεινή Κορινθία με μεγάλη ιστορία, γνωστή από τα Αρχαία Χρόνια. Σύμφωνα με τον Όμηρο Φενεάτες έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Την ύπαρξη πόλης στην περιοχή του Φενεού την αναφέρει και ο Παυσανίας στα βιβλία με τις περιηγήσεις του. Εξάλλου τα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν βρεθεί στη περιοχή του Φενεού δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το ότι αυτός ο τόπος κατοικείται από αρχαιοτάτων χρόνων. Στα νεότερα χρόνια από ιστορικά έγραφα μαθαίνουμε ότι ο Φενεός άνηκε στην Αρκαδία και όχι στην Κορινθία όπως και ανήκει τα τελευταία 100 χρόνια. Οι κάτοικοι των χωριών του Φενεού προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στο ελληνικό κράτος τόσο κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας όσο και στη περίοδο της Γερμανικής κατοχής. Μαρτυρίες κάνουν λόγω για μεγάλη μάχη στην περιοχή του σημερινού χωριού Μάτι με τους Τούρκους. Επίσης σύμφωνα με κάποιες φήμες η επανάσταση πρόκειται να αρχίσει από το Μοναστήρι του Αγιου Γεωργίου αλλά τελικά ξεκίνησε από τα Καλάβρυτα. Στον πόλεμο του σαράντα οι Φενεάτες πήραν όπως είναι φυσικό και αυτοί μέρος. Οι περισσότεροι πολέμησαν στην μάχη της Κρήτης. Τα χωριά του Φενεού Γκούρα Η Γκούρα είναι το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής και πρωτεύουσα του πρώην Δήμου Φενεού (νυν Δήμος Συκιωνίων με πρωτεύουσα το Κιάτο). Είναι ένας οικισμός με υψόμετρο 950 μέτρα που βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές της Ζήρειας στο βόρειο τμήμα της λεκάνης του Φενεού, στην πάνω κοιλάδα του ποταμού Όλβιου. Στην Γκούρα αξίζει κανείς να σταθεί και να θαυμάσει την πανέμορφη πλατεία με την επιβλητική πετρόχτιστη εκκλησία αλλά και τα αρχοντικά 19ου αιώνα του οπλαρχηγού της Επανάστασης Νικόλαου Οικονόμου – Γκούρα, του Σάρλη και του Μούρτη, τα οποία αποτελούν ιστορικά διατηρητέα μνημεία, χαρακτηριστικά της τοπικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα. Εδώ μπορεί κανείς να βρει σχεδόν τα πάντα. Φυσικά το δημαρχείο και όλες οι υπηρεσίες(Κ.Ε.Π, αστυνομία, ταχυδρομείο και Αγροτική Τράπεζα) είναι εδώ. Επίσης εδώ βρίσκονται και σχολεία (Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο). Στη Γκούρα λειτουργεί Κέντρο Υγείας πλήρως εξοπλισμένο. Στο χωριό υπάρχουν ταβέρνες και παραδοσιακά καφενεία όπου μπορείτε να απολαύσετε το φαγητό ή το καφέ σας. Σπεσιαλιτέ της περιοχής η «σπαστή» σοκολάτα. Η Αρχαία Φενεός-(Καλύβια) Eίναι το χωριό απέναντι από την Γκούρα το οποίο απαραίτητα θα επισκεφτείτε κατά τη διαμονή σας στη περιοχή. Εκεί βρίσκονται πολλά αξιοθέατα. Το όνομα του χωριού άλλωστε άλλαξε για αυτό το λόγω. Στην Αρχαία Φενεό βρίσκονται ταβέρνες τόσο κοντά στη λίμνη «Δόξα» όσο και στο κέντρο του χωριού. Το Μάτι (Γκιόζα) Eίναι το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό μετά την Γκούρα . Γνωστό από τη μυθολογία αφού ο Ηρακλής λένε ότι άνοιξε τις καταβόθρες για γλιτώσει τον κόσμο από το έλος. Έτσι η μεγάλη λίμνη του Φενεού αποξηράνθηκε φυσικά και πλέον έχει δώσει τη θέση της στο κάμπο. Στο Μάτι λειτουργεί παραδοσιακό τυροκομείο και μπορείτε να απολαύσετε το καφέ σας σε ένα από τα τρία καφενεία που βρίσκονται στην πλατεία του. Στο Μεσινό Το χωριό που βρίσκεται στην μέση του κάμπου του Φενεού μπορεί κανείς να απολαύσει το καφέ ή το φαγητό του στα μαγαζιά που βρίσκονται πάνω στο δρόμο και γύρω από την πλατεία του. Λειτουργεί ακόμα και σήμερα παραδοσιακός μύλος. Στο Στενό Υπάρχει ο φημισμένος, αιωνόβιος πλάτανος που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού. Αξίζει να δοκιμάσετε λίγο από αυτό το νερό που βγαίνει μέσα από τον πλάτανο και ξεδιψά τον κάθε επισκέπτη. Αξίζει να σταματήσετε για λίγο στην «Αγία-Μαρίνα» για να ξεκουραστείτε και να απολαύσετε τη θέα. Παραδοσιακά καφενεία κάτω από το πλάτανο είναι τόπος συνάντησης των νέων τις περιοχής. Ο Φενεός (Συβίστα) Το χωριό με τα στενά δρομάκια και την πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Τη νεροτριβή και το μύλο που βρίσκονται στην αρχή του χωριού και το σπουδαίας αξία λαογραφικά του μουσείο. Λειτουργούν παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνα. Ο Ταρσός Ανω και Κάτω, μικρά χωριουδάκια με μεγάλη ιστορία. Οι κάτοικοι του Ταρσού λέγεται ότι ήταν οι πρώτοι γνήσιοι Φενεάτες. Το Πανόραμα Είναι ένα χωριό κτισμένο στα 1000 μέτρα υψόμετρο. Οι μικρές ταβέρνες προσφέρουν παραδοσιακή κουζίνα και καλό κρασί. Η Μοσιά Το πρώτο χωριό που συναντάται μόλις έρχεστε στο Φενεό( από το δρόμο μετά την Στυμφαλία) έχει δύο πολύ καλές ταβέρνες και παραδοσιακά καφενεία. Πηγή:www.oreinikorinthia.gr Κορυφή: 2109m (Τριανταφυλλιά) Η Ντουρντουβάνα σλαβικό τοπωνύμιο που σημαίνει Τριανταφυλλιά, ή αλλιώς όρος Πεντέλεια σύμφωνα με τους αρχαίους, αποτελεί τη νοητή απόληξη των Αροάνιων Ορέων (Χελμός). Βρίσκεται νοτιοδυτικά του Χελμού και στο υψηλότερο του σημείο υπάρχουν δύο σχεδόν ισοϋψείς κορυφές. Περιμετρικά του βουνού κυριαρχεί δάσος ελάτων, ενώ σε πολλά σημεία και κοντά σε ρέματα υπάρχουν αρκετά φυλλοβόλα δέντρα με πιο εμφανή τα πλατάνια. Ένα ακόμη δέντρο που εντυπωσιάζει είναι το μαύρο πεύκο το οποίο συναντάται τόσο χαμηλά, όσο και πιο ψηλά λίγο πριν την αλπική περιοχή. Η πανίδα της περιοχής περιλαμβάνει αλεπούδες, λαγούς, ασβούς κ.α. Από πτηνά τα πιο συνηθισμένα είναι το γεράκι, η μπεκάτσα, τα κοράκια, τα αηδόνια, οι καρδερίνες και μερικά ακόμη μικρότερα πουλιά. Από το βουνό βέβαια δεν λείπουν και οι κυνηγοί οι οποίοι αφήνουν τα σημάδια τους παντού. Οι διάτρητες από σκάγια ορειβατικές ταμπέλες και οι πολλές τρύπες επάνω στους κορμούς των δέντρων μας θυμίζουν ότι δεν βρισκόμαστε όλοι στο βουνό για τον ίδιο σκοπό. Πολλοί επισκέπτες έρχονται στην περιοχή για να δουν την τεχνητή λίμνη Δόξας η οποία βρίσκεται κοντά στα χωριά Αρχαία Φενεός και Πανόραμα. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς την αρχαία Φενεό που βρίσκεται στην τοποθεσία πύργος λίγο έξω από το ομώνυμο χωριό. Υπάρχουν ψηφιδωτά αλλά και ένας βωμός ενώ πολλά από τα ευρήματα έχουν μεταφερθεί στο μουσείο του χωριού. Η τεχνητή λίμνη Δόξαείναι το σήμα κατατεθέν της περιοχής ενώ περιμετρικά αυτής υπάρχουν και αρκετά μονοπάτια όπως και δασικοί δρόμοι για πεζοπορία. Ομορφότερη εποχή για μια επίσκεψη στην περιοχή είναι η άνοιξη. Πηγή: www.mountainsgreece.com
Το Ακρωτήριο Ταίναρο χωρίζει το Λακωνικό Κόλπο στα ανατολικά του από το Μεσσηνιακό που βρίσκεται στα δυτικά. Κατά την παράδοση, πήρε το όνομά του από το μυθικό γιο του Δία, Ταίναρο, ο οποίος έχτισε και την ομώνυμη πόλη. Σε αυτή την περιοχή ένα δίκτυο σπηλαίων πιστευόταν πως ήταν αποτελούσε είσοδο προς τον Κάτω Κόσμο. Η πύλη φυλασσόταν από τον Κέρβερο, ένα μοχθηρό κτήνος που εμπόδιζε τους νεκρούς να αποδράσουν και τους ζωνταντούς να εισέλθουν στον κόσμο των νεκρών. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, ο Κέρβερος είχε τρία κεφάλια άγριων σκυλιών, ένα δράκο ή ερπετό για ουρά και τα κεφάλια κάθε λογής φιδιών κατά μήκος της ράχης του. Για το δωδέκατο Άθλο που του ανέθεσε ο βασιλιάς Ευρυσθέας, ο Ηρακλής έλαβε την εντολή να κατέλθει στον Κάτω Κόσμο, να απαγάγει τον Κέρβερο και να τον φέρει στην επιφάνεια. Για να το πετύχει, ζήτησε αρχικά την άδεια του Πλούτωνα για να αιχμαλωτίσει το κτήνος. Αυτός του επέτρεψε να πάρει τον Κέρβερο, με την προϋπόθεση να μη χρησιμοποιήσει κάποιο όπλο εναντίον του και να μην τον τραυματίσει. Χρησιμοποιώντας μόνο τα γυμνά του χέρια, ο Ηρακλής κατάφερε να υπερνικήσει το θηρίο. Το έσυρε έξω από τον Κάτω Κόσμο και το έφερε στον Ευρυσθέα. Ο Ορφέας, επίσης, λέγεται ότι περιηγήθηκε στις συγκεκριμένες σπηλιές του Άδη για να φέρει πίσω στη ζωή την αγαπημένο του σύζυγο, Ευρυδίκη. Ο ίδιος ο Πλούτωνας είπε στον Ορφέα πως θα μπορούσε να την πάρει μαζί του, αλλά υπό έναν όρο: δεν έπρεπε να την κοιτάξει καθόλου προτού βγει από τη σπηλιά. Διαφορετικά, θα την έχανε οριστικά. Λίγο πριν από την έξοδο, ο Ορφέας γύρισε να δει αν η Αφροδίτη τον ακολουθεί, καθώς δεν άκουγε τα βήματά της. Εκείνη, όμως, τον ακολουθούσε κι έτσι επέστρεψε στον κόσμο των νεκρών για πάντα. Πηγή κειμένου: tainaron-blue.com
Φωτογραφίες: Αγγελική Γιαννιώτη- Greece Adventure Trips Χτισμενο πανω σε έναν ομαλο λοφισκο, κοντα στο χωριο Μεσοποταμος (48 χλμ. ΒΔ της Πρεβεζας), βρισκεται το αρχαιοτερο Νεκρομαντειο της αρχαιοτητας, το Νεκρομαντειο του Αχεροντα.Το μαντείο χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο και η τοποθεσία του ήταν δίπλα στη λίμνη Αχερουσία, όπου χύνονταν οι τρεις ποταμοί, Αχέρων, Πυριφλεγέθων (Βωβός) και Κωκυτός (Μαύρος). Στις αρχαίες πηγές η τοποθεσία της Αχερουσίας λίμνης περιγράφεται ως το σημείο κατάβασης των νεκρών στον Άδη. Εδώ οι αρχαίοι τοποθετούσαν τις πύλες του Κάτω Κόσμου, την είσοδο στο βασίλειο του Άδη. Σήμερα η λίμνη Αχερουσία δεν υπάρχει. Στη θέση της βλέπουμε κατάφυτους αγρούς και περιβόλια που πλαισιώνουν τον αρχαιολογικό χώρο. Οι ανασκαφές στο Νεκρομαντείο Αχέροντα πραγματοποιήθηκαν τα έτη 1958-1964 και 1976-1977 υπό την αιγίδα της Αρχαιολογικής Εταιρείας και ήταν το πρώτο ιερό και μαντείο των θεών του Κάτω Κόσμου που έγινε γνωστό. Το κύριο τμήμα του ιερού χρονολογείται στους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους (τέλη 4ου – αρχές 3ου αι. π.Χ.), ενώ σε μια δεύτερη οικιστική φάση, κατά τα τέλη του 3ου αι. π.Χ., προστέθηκε στα δυτικά του αρχικού ιερού ένα συγκρότημα με μια κεντρική αυλή, γύρω από την οποία υπήρχαν δωμάτια και αποθήκες. Πρόκειται για χώρους που χρησιμοποιούσαν οι ιερείς και οι επισκέπτες του ιερού για τη διαμονή τους. Το ιερό με αυτή τη μορφή λειτούργησε αδιάλειπτα για περίπου δύο αιώνες. Η λειτουργία του σταμάτησε το 167 π.Χ. όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τη Μακεδονία. Στις αρχές του 18ου αιώνα οικοδομήθηκε στο χώρο η μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που σώζεται μέχρι σήμερα. Αρχιτεκτονικά το Νεκρομαντείο Αχέροντα μπορεί να συγκριθεί με ένα μεγαλοπρεπές ταφικό μνημείο, όπως αυτά διαμορφώθηκαν στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. στη Μικρά Ασία και στην Ανατολή για την ταφή επιφανών προσώπων. Η κατασκευή του οικοδομήματος διακρίνεται για την επιμελημένη πολυγωνική τοιχοδομία, τις σιδερόφρακτες πύλες και την εσωτερική διαίρεση με διαδρόμους. Οι πιστοί έμπαιναν σε ένα σκοτεινό διάδρομο και ο ιερέας τους οδηγούσε στους κατάλληλους χώρους για να γίνει η προετοιμασία τους. Παρέμεναν εκεί για κάποιες μέρες ακολουθώντας ένα τελετουργικό σωματικής και ψυχικής “κάθαρσης” πριν περάσουν στην μεγάλη σκοτεινή αίθουσα για να συναντήσουν τις ψυχές των νεκρών. Το σκηνικό που είχε στηθεί -άρτια οργανωμένο κατασκευαστικά και μελετημένο προσεκτικά από τους ιερείς για τις ανάγκες του μαντείου- προκαλεί ανατριχίλα ακόμη και σήμερα. Ο σύγχρονος επισκέπτης, κατά την περιήγησή του στον αρχαιολογικό χώρο, κατεβαίνει σήμερα μία απότομη σιδερένια σκάλα για να περάσει σε μία υπόγεια αίθουσα, λαξευμένη στο βράχο, η οποία στηρίζεται σε 15 τόξα από πωρόλιθο. Στον επιβλητικό χώρο επικρατεί η απόλυτη, σχεδόν απόκοσμη, σιγή… Κι αυτό είναι, τελικά, που εντυπωσιάζει. Η θαυμαστή ηχομόνωση του χώρου! Η ιδιαίτερα αξιοσημείωτη ακουστική του χώρου της υπόγειας αίθουσας στο Νεκρομαντείο Αχέροντα δεν μπορούσε παρά να μπει στο “μικροσκόπιο” των σύγχρονων ερευνητών. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στην υπόγεια αίθουσα, όπου βασιλεύει… άκρα του τάφου σιωπή, οι ακουστικές τιμές πλησιάζουν την ακουστικότητα που έχουν οι ανηχοϊκοί θάλαμοι (πολύ καλά ηχομονωμένοι χώροι). Ταυτόχρονα ο χρόνος αντήχησης του χώρου είναι εξαιρετικά χαμηλός. Οι ερευνητές μετά από πολυετείς έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο χώρος ήταν συνειδητά κατασκευασμένος ώστε να δημιουργεί στον επισκέπτη έντονα ψυχοακουστικά φαινόμενα. Οι αρχαίοι Έλληνες, λοιπόν, είχαν καταφέρει να φτιάξουν, για τις ανάγκες λειτουργίας του μαντείου, μία προσομοίωση του Κάτω Κόσμου όπου βασιλεύει -τι άλλο;- το σκοτάδι και η απόλυτη σιωπή! Οι θνητοί που κατέβηκαν στον ‘Αδη… Η παλαιότερη αναφορά του Nεκρομαντείου του Αχέροντα γίνεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια, ο οποίος περιγράφει τη σκηνή κατά την οποία η Κίρκη συμβουλεύει τον Οδυσσέα να κατέβει στον Κάτω Κόσμο για να συναντήσει τον τυφλό μάντη Τειρεσία και να πάρει χρησμό για την επιστροφή στην πατρίδα του. Ο ‘Ομηρος δίνει μία συναρπαστική περιγραφή της καθόδου του Οδυσσέα, ενός θνητού, στον σκοτεινό κόσμο του Άδη. Η ομοιότητα της ομηρικής περιγραφής με τη θέση του Nεκρομαντείου είναι εκπληκτική, στοιχείο που παρατηρεί και ο Παυσανίας σχεδόν χίλια χρόνια αργότερα, θεωρώντας ότι ο Όμηρος πρέπει να είχε δει τα μέρη αυτά. Πάντως, και άλλοι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας είχαν τολμήσει να διαβούν τις πύλες του Άδη. Ο Ορφέας για να φέρει πίσω την αγαπημένη του Ευρυδίκη, ο Ηρακλής για να φέρει στο βασιλιά Ευρυσθέα τον τρικέφαλο σκύλο-φύλακα της εξόδου από τον Άδη, τον Κέρβερο, αλλά και ο Θησέας για να αρπάξει την Περσεφόνη. Πηγή: www.greek-crossroads.gr
Το μυθικό ποτάμι της Ηπείρου Ποταμός της λύπης∙ προθάλαμος του Κάτω Κόσμου∙ η τελευταία διαδρομή των ανθρώπινων ψυχών…Ο Αχέροντας κουβαλάει στα νερά του πλήθος μυθολογικών αναφορών. Τραγική περίπτωση η απέλπιδα προσπάθεια του Ορφέα να διεκδικήσει από τους υποχθόνιους θεούς του σκότους την αγαπημένη σύζυγό του Ευρυδίκη και να την οδηγήσει ξανά στη γη του φωτός. Στις πηγές του Αχέροντα Στα βουνά του Σουλίου, σε υψόμετρο 1.600 μέτρων, 2 μόλις χλμ. από το χωριό Γλυκή συναντάμε τις πηγές του Αχέροντα. Δημιουργώντας στο πέρασμά του τοπία απέραντης γαλήνης και μοναδικού φυσικού κάλλους, ο μυθικός ποταμός συνεχίζει απτόητος το αέναο ταξίδι του προς τη θάλασσα εκβάλλοντας στο Ιόνιο Πέλαγος, στην περιοχή της Αμμουδιάς. Με αφετηρία τη Γλυκή, εκεί που τους κανόνες του «πάνω κόσμου» ορίζει η φύση και η ξεγνοιασιά, τα ζωηρά, κρυστάλλινα νερά του – πολύ ορμητικά τον χειμώνα, απόλυτα προσβάσιμα το καλοκαίρι – διασχίζουν φαράγγια∙ σχηματίζουν νερόλακκους και μικρές λίμνες∙ φιλοξενούν ένα πολυσύνθετο οικοσύστημα προστατευμένο, μάλιστα, από το Δίκτυο Natura 2000. Αιωνόβια πλατάνια τον σκιάζουν. Θεόρατοι κατακόρυφοι βράχοι στέκονται φρουροί στο διάβα του. Χιλιάδες πουλιά δοξάζουν την ομορφιά του ξορκίζοντας έτσι την «μυθική θλίψη» στο όνομα της χαράς της ζωής! Από δω αρχίζει το ταξίδι… Τον Αχέροντα δεν αρκεί απλά να τον δεις και να τον ακούσεις. Πρέπει να τον διασχίσεις και μάλιστα με τα πόδια. Με αφετηρία το Κέντρο Πληροφόρησης της Γλυκής ξεκινήστε μια σύντομη ευκολοδιάβατη διαδρομή με κατεύθυνση τη θέση Σκάλα Τζαβέλαινας. Ακολουθώντας το περίφημο μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν και οι Σουλιώτες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, κατηφορίστε την καταπράσινη πλαγιά μέχρι την όχθη του ποταμού. Σταθείτε για λίγο στην Σπηλιά του Δράκου – σημείο όπου αναβλύζουν γάργαρες πηγές. Βαθύσκιωτα δάση με πλατάνια, αναρριχώμενα φυτά και πυκνές φτέρες κατά μήκος του ποταμού θα σας οδηγήσουν πίσω στη Γλυκή. Αφού έχετε πάρει μια μικρή μόλις γεύση από την ομορφιά της περιοχής, επιχειρείστε να την ανακαλύψετε σε όλο της το μεγαλείο! Μια από τις πιο εντυπωσιακές πεζοπορίες ξεκινά από τη θέση Σκάλα Τζαβέλαινας με τελικό προορισμό το Οροπέδιο Σουλίου (χωριό Σαμονίβα). Στη διαδρομή θα αντικρύσετε το επιβλητικό φαράγγι του Αχέροντα και θα σαγηνευθείτε από τις υπέροχες εναλλαγές του τοπίου. Η εντυπωσιακή τοξωτή γέφυρα Ντάλα στεφανώνει τον ποταμό που κυλάει τα ορμητικά νερά του στα κατάλευκα ασβεστολιθικά πετρώματα της κοίτης. Κατάφυτες ορθοπλαγιές κατεβαίνουν μέχρι την όχθη του ποταμού. Σε κάποιο σημείο, το ποτάμι στενεύει πολύ και τα πανύψηλα βράχια μοιάζουν να απαγορεύουν την πρόσβαση. Παλαιότερα, οι βράχοι ήταν ενωμένοι στην κορυφή, δίνοντας την εντύπωση τρομερής πύλης- της «Πύλης του Άδη». Τελικός προορισμός το χωριό Σαμονίβα, το πρώτο από τα Σουλιωτοχώρια. Παράδεισος εναλλακτικού τουρισμού Ο Αχέροντας ποταμός έχει εξελιχθεί σ’ έναν χώρο αθλημάτων της φύσης, όπως: • Ιππασία στις Πηγές • Αλεξίπτωτο πλαγιάς στην Παραμυθιά • Rafting, kayak και canoe – kayak στα Στενά • Ποδηλασία κατά μήκος του ποταμού • Canyoning στα Στενά • Παρατήρηση της φύσης • Μίνι κρουαζιέρα με μικροκάικα στις εκβολές του ποταμού, στο καλοκαιρινό θέρετρο της Αμμουδιάς • Κολύμπι – αν αντέχετε τα παγωμένα νερά του ποταμού • Καταδύσεις και όλα τα θαλάσσια σπορ στην Αμμουδιά Κοντινοί προορισμοί που αξίζουν τον κόπο... • Τα ιστορικά χωριά του Σουλίου • Η κοσμοπολίτικη και γραφική Πάργα με τα καταπράσινα νησάκια και το ιστορικό της Κάστρο • Το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, στο χωριό Μεσοπόταμος (3 χλμ. από την Αμμουδιά) • Τα ερείπια και το Μουσείο της Αρχαίας Νικόπολης (8 χλμ. ΒΔ της Πρέβεζας) • Η Αρχαία Κασσώπη • Το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης • Η πόλη της Πρέβεζας με τη νησιώτικη όψη και τη βουνίσια καρδιά πηγή:www.discovergreece.gr
Η Σίφνος πρωτοπορεί για άλλη μια φορά στις δράσεις εξωστρέφειας για τα πεζοπορικά της μονοπάτια! Στις 23-25 Μαρτίου, ο Δήμος Σίφνου παρουσίασε τα μονοπάτια του νησιού στο γαλλικό κοινό, στην πιο εξειδικευμένη έκθεση για πεζοπορικό τουρισμό στην Ευρώπη, το “Salon du Randonneur”. Τη συμμετοχή αυτή πρότεινε η Κοιν.Σ.Επ. «Paths of Greece», η οποία υποστήριξε και την όλη παρουσίαση των μονοπατιών στο κοινό της έκθεσης.
Το “Salon du Randonneur” πραγματοποιείται εδώ και 12 χρόνια στην πόλη Λυών της Γαλλίας και αποτελεί πια θεσμό. Πρόκειται για την πιο εξειδικευμένη έκθεση πεζοπορικού τουρισμού στην Ευρώπη, η οποία προσελκύει χιλιάδες πεζοπόρους από τη Γαλλία αλλά και την Ελβετία. Η Σίφνος είναι ο πρώτος ελληνικός προορισμός που παρουσιάστηκε σε αυτή την έκθεση. Στο περίπτερο της Σίφνου, το γαλλικό κοινό ενημερώθηκε από την κα. Αφροδίτη Ψαθά και τον κ. Φοίβο Τσαραβόπουλο και εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά του νησιού αλλά και από το επίπεδο οργάνωσης των μονοπατιών. Ήδη, έχουν γίνει οι πρώτες κρατήσεις για πεζοπορικά ταξίδια από οικογένειες που έμαθαν για τη Σίφνο και τα μονοπάτια της μόλις πριν από λίγες ημέρες! Αξίζει να τονισθεί, πως η Σίφνος παρουσιάζεται ως πεζοπορική πρόταση και από μεγάλες γαλλικές εταιρείες που διοργανώνουν οργανωμένα ταξίδια στην Ελλάδα, και μάλιστα υπό τον τίτλο « L’ île des randonneurs », δηλαδή «το νησί των πεζοπόρων»! Η Ναύπακτος είναι παραθαλάσσια πόλη που βρίσκεται 10 χλμ. ανατολικά από το Αντίρριο, στο άνοιγμα του Κορινθιακού κόλπου.
Ο σύγχρονος οικισμός, κτισμένος επάνω σε παλαιότερες οικοδομικές φάσεις, βρίσκεται απλωμένος στους πρόσποδες ενός λόφου, ενώ ο μικρός μεν, αλλά ιδιαίτερα καλά οχυρωμένος όρμος του, αποτέλεσε εξαιρετικό λιμάνι στη διάρκεια της ιστορίας. Ανήκει στο νομό Αιτωλοακαρνανίας και έχει πληθυσμό, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, 19.768 κατοίκους. Η ίδρυση της πόλης της Ναυπάκτου συνδέεται άρρηκτα με τη στρατηγική της θέση καθώς βρίσκεται σε καίριο επικοινωνιακό κόμβο ανάμεσα στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα, ελέγχοντας ταυτόχρονα και τη δυτική είσοδο στον Κορινθιακό κόλπο. Άλλωστε και η ετυμολογία του ονόματός της, Ναυς (πλοίο) και πήγνυμι (κατασκευάζω), με αναφορά στην πρώτη κάθοδο των δωρικών φυλών το 12ο αιώνα πχ και την προσπάθεια περαίωσής τους στην Πελοπόννησο, επιβεβαιώνει τον σημαντικό της ρόλο στην περιοχή, Το Κάστρο Το κάστρο της Ναυπάκτου με τις διασοχικές κατασκευαστικές φάσεις από την αρχαιότητα ώς την Τουρκοκρατία, παρά της φθορές που παρουσιάζει σε πολλά σημεία του, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα τηε φρουριακής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, είναι δε συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης. Η πρώτη οχύρωση, σύμφωνα με την παράδοση, δημιουργήθηκε ήδη κατά τον 12ο αιώνα πχ από τους Δωριείς. Η ακρόπολη οχυρώθηκε κατά τους κλασικούς χρόνους, ενώ σην πρωτοβυζαντινή περίοδο ο Προκόπιος κάνει λόγο για τις σημαντικές οχυρώσεις. ΟΙ οχυρώσεις που είναι ορατές ως σήμερα ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος τους και με λίγες μεταγενέστερες επμεβάσεις, έγιναν με την καθοδήγηση ενετών μηχανικών κατά τη διάρκεια της Α' Ενετοκρατίας (1407 - 1499). Δύο βραχίονες, τμήματα τείχους, οι οποίοι ξεκινούν από την ακρόπολη και ακολουθούν την κίση του εδάφους, κατεβαίνουν ο ένας ανατολικά και ο άλλος δυτικά και κλείνουν την είσοδο του μικρού λιμανιού. Τέσσερα εγκάρσια τμήματα τείχους ενώνουν τους δύο αυτούς βραχίονες σχηματίζοντας από την κορυφή ως τη θάλσσα πέντε αμυντικά περιτειχίσματα ή διαζώματα. Στα δύο κατώτερα εξ αυτών εκτείνεται ο οικισμός μέσα στο φρούριο και το λιμάνι της Ναυπάκτου. Το Λιμάνι Το λιμάνι της Ναυπάκτου, στη σημερινή του μορφή αποτελεί κυρίως τμήμα των ενετικών οχυρώσεων που πραγματοποιήθηκαν κατά την περίοδο της Α' Ενετοκρατίας ( 1407 - 1499). Έχει σχήμα πετάλου με άνοιγμα εισόδου 35 μέτρα. Δύο πυργίσκοι έλεγχαν την προσέγγιση των πλοίων στα άκρα του ανατολικού και του δυτικού λιμενοβραχίονα αντίστοιχα. Στον ανατολικό πυργίσκο υπάρχει ναυτικός φάρος και εντοιχισμένη αναμνηστική πλάκα της ναυμαχίας του 1571. Σε μικρή απόσταση από τον ανατολικό λιμενοβραχίονα, σώζεται ως σήμερα το "Φετιχέ Τζαμί". Στο δυτικό λιμενοβραχίονα, υψώνεται ο αδριάντας τους πυρπολήτη Γιώργου Ανεμογιάννη που βρήκε μαρτυρικί θάνατο στην προσπάθειά του να ανατινάξει τουρικό πλοίο στο λιμάνι της Ναυπάκτου τη διάρκεια τηςκατά Ελληνικής Επανάστασης (1821). Δυτικότερα οι ανασκαφικές έρευνες της Εφορείας Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων αποκάλυψαν κανονιοθυρίδες και την αρχιτεκτονική μορφή της κύριας πύλης. Σήμερα στον παραδοσιακό οικισμό και το λιμάνι της Ναυπάκτου, χώρο ντόπιων αλιέων και πόλο έλξης σημαντικού αριθμού ιδιωτικών σκαφών αναψυχής, ο επισκέπτης ανιχνεύει εικόνες του παρελθόντος, ορισμένες αναλλοίωτες ακόμη στο πέρασμα των χρόνων. Μουσείο Πύργου Μπότσαρη Το συγκρότημα βρίσκεται βόρεια της πλατείας της πλατείας του Λιμανιού, δίπλα ακριβώς από τη δυτική πύλη της καστροπολιτείας. Κτίστηκε σε δύο φάσεις τον 15ο και 16ο αι. και αποτέλεσε αρχικά έδρα του ενετού διοικητή (providetor) και της λατινικής επισκοπής και αργότερα των εκάστοτε αξιωματούχων της πόλης. Μετά την απελευθέρωση της Ναυπάκτου, το 1829, ήρθε στην κατοχή του Σουλιώτη στρατηγού Νότη Μπότσαρη και έκτοτε είναι γμωστό ως Πύργος Μπότσαρη. Σήμερα ο Πύργος ανήκει στο ίδρυμα Δημητρίου και Αίγλης Μπότσαρη και στους προσεγμένους χώρους του στεγάζεται μόνιμη έκθεση για τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571): Ισπανικές πανοπλίες, σημαίες και λάβαρα των χωρών που συμμετείχαν αλλά και αντίγραφα έργων γνωστών ζωγράφων που εκτίθενται σε μουσεία της Ευρώπης και έχουν θέμα τη Ναυμαχία, σχεδιαστικές αναπαραστάσεις της ναυμαχίας και μινιατούρες πλοίων της εποχής. Ιερό Ασκληπιείο Το Ασκληπιείο της Ναυπάκτου, αρχαίο ιερό αφιερωμένο στον Ασκληπιο θεό της ιατρικής και της υγείας, βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του λόφου Τσουκάρι, κοντά στην πηγή Κεφαλόβρυσου, σε περιοχή εκτός των τειχών της αρχαίας πόλης. Σήμερα από το ιερό σώζεται ένα άνδηρο, διαστάσεων 15 Χ 12 μ. περίπου, διαμορφωμένο στο βράχο και ένας αδρά λειασμένος φυσικός βράχος, ύψους 3,5 μ. περίπου, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί ως τοίχωμα για την αναγραφή επιγραφών. Φετιχέ Τζαμί Το σημαντικότερο οθωμανικό τέμενος της Ναυπάκτου βρίσκεται στον ανατολικό λιμενοβραχίονα του ενετικού λιμανιού. Κτίστηκε μετά την κατάληψη της πόλης το 1499 από το σουλτάνο Βαγιαζήτ Β' Βελή και η ονομασία του Φετιχέ Τζαμί (Fethiye) σημαίνει "Τέμενος της κατάκτησης". Επίσης είναι γνωστό στις οθωμανικές πηγές και ως "Μπαγεζίντι Βελή Τζαμί"¨(B yezid-I Veli C mii), από το ονομα του σουλτάνου. Άγιος Ιωάννης Βομβοκούς Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη βρίσκεται 10 χλμ. περίπου βορειοανατολικά της Ναυπάκτου, σε μικρή απόσταση από την κοινότητα Βομβοκού, κτισμένο σε ορεινή και απόκρημνη περιοχή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το καθολικό της μονής. Η μαρμάρινη κτητορική επιγραφή ανάμεσα στα δύο γλυπτά μας πληροφορεί ότι ο ηγούμενος Αρσένιος ανακαίνισε εκ βαθέων τον ναό το έτος 1695. Σήμερα το μοναστήρι είναι γυναικείο και οι λειτουργίες του είναι ιδιαίτερα κατανυκτικές. Οι μοναχές διατηρούν ένα αξιόλγο εργαστήρι βυζαντινής εικόνας. Κάστρο Αντιρρίου Το κάστρο του Αντιρρίου είναι κτισμένο στο νοτιότερο άκρο του νομού Αιτωλοακαρνανίας, απέναντι από την Πελοπόννησο. Το οχυρό αυτό, γνωστό και ως "καστέλι της Ρούμελης", μαζί με το αχαϊκό κάστρο του Ρίου, κτίστηκαν σε προϋπάρχουσες οχυρές θέσεις το 1500 με διαταγή του σουλτάνου Βαγιαζήτ Β', σε διάστημα μόνον τριών μηνών, και αποτελούσαν ένα ισχυρό οχυρωματικό έργο για τον έλεγχο εισόδου-εξόδου από και προς τον Κορινθιακό κόλπο. Το στενό αυτό πέρασμα έκτοτε πιθανόν κτίζεται εκ νέου με σχέδια Ενετών μηχανικών. Στη σημερινή του μορφή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα επιθαλάσσιου οχυρού κυρίως ενετικής αρχιτεκτονικής. Αρχαία Μακύνεια Η απομονωμένη, τειχισμένη ακρόπολη της πόλης κτίστηκε πιθανόν τον 3ο αι. πχ σύμφωνα με τα έως σήμερα αρχαιολογικά ευρύματα, σε πλάτωμα στη θέση "Παλιόκαστρο", στην απόληξη του όρους Ταφιασσού (Παλιοβούνα) για να ελέγχει νότια και δυτικά την εύφορη πεδιάδα όπου σήμερα βρίσκονται οι οικισμοί Μακύνειας και Ρίζας, με θέα προς την Αρχαία και το στενό του Ρίου-Αντιρρίου. Νοτιοανατολικά και εξωτερικά της ακρόπολης υπάρχει μικρό μονόσφηνο θέατρο που πιθανόν χρησιμοποιήθηκε και ως βουλευτήριο. Βόρεια και σε μικρή απόσταση ανασκάφηκε μεγάλος αμφιπρόστυλος ναός διαστάσεων 17,20 Χ 5,80 μ. χωρίς να εντοπιστούν στοιχεία για τη θεότητα στην οποία είχε αφιερωθεί. Σήμερα στο αρχαίο θέατρο της Μακυνείας παραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού παραστάσεις αρχαίου δράματος. Βαράσοβα Το όρος Βαράσοβα βρίσκεται στο ΝΔ τμήμα του Ν. Αιτωλακαρνανίας, στη ΔΕ Χάλκειας του Δήμου Ναυπακτίας. Τη βυζαντινή εποχή ήταν γνωστό και ως "το Άγιον Όρος της Αιτωλίας", καθώς υπήρξε σημαντικό ασκητικό κέντρο ιδιαίτερα από τον 10ο αι., αλλά και στα χρόνια μετά την άλωση. Το βυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Βαράσοβας είναι κτισμένο σε σπηλαιώδες άνοιγμα στη νότια πλευρά της Βαράσοβας μεταξύ των χωριών Κάτω Βασιλικής και Κρυονερίου. Ο βυζαντινός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου της Πανταξιώτισσας βρίσκεται σε ειδυλλιακό τοπίο ανάμεσα σε ελιές και πεύκα, 2 χλμ βόρεια της Γαυρολίμνης (ΔΕ Χάλκειας). Ναυμαχία Ναυπάκτου Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571) μεταξύ των συνασπισμένων δυνάμεων της Δύσης και των Οθωμανών, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της πρώιμης νεότερης περιόδου. Στα ανοιχτά της εισόδου του Πατραϊκού κόλπου, μπροστά από τις νήσους Εχινάδες (Golfo di Lepanto), έλαβε χώρα ένα στρατιωτικό γεγονός που προσέλαβε διαστάσεις Σταυροφορίας: επρόκειτο για την τελευταία ίσως μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της Καθολικής Χριστιανικής Δύσης και Ισλάμ. Η Ναυμαχία σήμανε κατ' αρχήν το τέλος των βλέψεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για ολοκληρωτική κυριαρχία στη Μεσόγειο και εδαφική επέκταση στην Ιταλία και τις ακτές της Γαλλίας και της Ισπανίας. Ωστόσο, αν και χαιρετήθηκε ιδιαίτερα σα μια νίκη συμβολική, τα κράτη που απάρτιχαν την Ιερή Συμμαχία, η Αψβουργική Ισπανία, η Βενετία, η Γένοβα, το κράτος των Ιπποτών της Μάλτας, ακόμη και το Παπικό Κράτος, προσπάθησαν ο καθένας για λογαριασμό του να συνάψει συνθήκες ειρήνης με τους Οθωμανούς προκειμένου να μην υπάρξουν επιπτώσεις στην απρόσκοπτη διεξαγωγή του εμπορίου. Φάνηκε έτσι στον ορίζοντα ότι στους αιώνες που θα ακολουθούσαν ο παράγοντας "οικονομία" έμελλε να είναι πιο ισχυρός από τον παράγοντα "ιδεολογία", διαμορφώνοντας μια τάση που διαρκεί ως τις μέρες μας. Πλήθος καλλιτεχνικά δημιουργήματα εμπνευσμένα από τη ναυμαχία δημιουργήθηκαν αμέσως μετά αλλά και στους κατοπινούς αιώνες, αρκετά με έντονους εσχατολογικούς συμβολισμούς. Σήμερα το μήνυμα της συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων για την υπεράσπιση των πολιτιστικών αξιών είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Εκδηλώσεις Ναυμαχίας Η επέτειος της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου γιορτάζεται κάθε χρόνο με όλη τη μεγαλοπρέπεια που της αρμόζει, την πρώτη Κυριακή μετά τις 7 Οκτωβρίου. Πρεσβευτές, ξένες αποστολές, αντιπροσωπείες αρχών και οργα; νισμών, πολεμιστές με παραδοσιακές μεσαιωνικές φορεσιές και πλήθος κόσμου συγκεντρώνονται για την αναπαράσταση της Ναυμαχίας. Παράλληλα διοργανώνονται (για μια εβδομάδα) ποικίλες εκδηλώσεις (καλλιτεχνικές εκθέσεις, ομιλίες, αθλητικοί αγώνες κλπ) που αφορούν την ιστορία και τον πολιτισμό. |
AuthorGAT - η πηγή αναφέρεται ξεχωριστά σε κάθε post Archives
October 2020
Categories
All
|
We Would Love to Have You Visit Soon!We live & work in Athens GMT +2 timezone
10:00 am - 6:00 pm |
©
Greece Adventure Trips
|