Ένας τόπος με φυσική ομορφιά και μεγάλη ιστορία μέχρι τα προϊστορικά χρόνια
Η Καρδαμύλη είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό στη Μεσσηνία, που απέχει από την Καλαμάτα 38χλμ. κι έχει χαρακτηριστεί ως τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Και όχι άδικα, αφού η ομορφιά εδώ της Μεσσηνίας είναι σε όλο της το μεγαλείο.

«Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», λένε οι βορειοελλαδίτες και κάτι ξέρουν. Ετοιμαστείτε να υποκύψετε στη γοητεία των τριών καλλίγραμμων «ποδιών»: Κασσάνδρα, Σιθωνία, Άθως. Τα δύο πρώτα δεν κάνουν διακρίσεις. Το τρίτο όμως είναι απαγορευμένο για τις γυναίκες, καθώς φιλοξενεί το φημισμένο μοναστικό Άγιο Όρος. Τι σημαίνει διακοπές στη Χαλκιδική; Σμαραγδένιες παραλίες, πυκνά πευκοδάση, ονειρεμένα ξενοδοχεία, μικροί οικισμοί στη θάλασσα με ψαροταβέρνες και καφέ, beach bar σε ορμίσκους, αρχαιολογικοί χώροι με μεγάλη ιστορία, παραδοσιακά χωριά στη Σιθωνία, το σπήλαιο των Πετραλώνων στην Κασσάνδρα. Μια μικρή «χώρα των θαυμάτων» είναι η Χαλκιδική. Εξερευνήστε την με όλες σας τις αισθήσεις.

Αξίζει να δείτε στη Χαλκιδική
Ονειρεμένες βουτιές κάτω από τα πεύκα
Πεύκα μέχρι την παραλία, λευκή άμμος, ονειρεμένοι όρμοι, τιρκουάζ νερά, κρυφοί κολπίσκοι. Οι παραλίες της Χαλκιδικής είναι τόσες όσες και οι επιλογές: άπειρες. Μην μετράτε, απλώς πάρτε χάρτη και σημειώστε: Καβουρότρυπες, Μικρό και Μεγάλο Καρύδι, Καλόγρια, Κρυοπηγή, Άγιος Μάμμας, Σάνη... Κάντε βουτιά στην ανείπωτη ομορφιά τους.

Διαμονή υψηλής αισθητικής και πολλών αστέρων
Ως ένας από τους πλέον πολυτελείς προορισμούς στην Ελλάδα, η Χαλκιδική σάς προκαλεί να ζήσετε την απόλυτη χλιδή στις δεκάδες πολυτελείς μονάδες της. Υπηρεσίες, δραστηριότητες και αισθητική απογειώνουν τις διακοπές σας, προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες: ιδιωτικά δείπνα στην παραλία, χαλαρωτικά spa, ευρύχωρες βίλες πάνω στο νερό, πιάτα μοριακής κουζίνας σε γκουρμέ εστιατόρια, φημισμένα κρασιά και απέραντοι αμπελώνες. Εδώ, επίσης, θα βρείτε ιδιωτικές μαρίνες, καζίνο, πολυτελή μαγαζιά και εστιατόρια. Ο ορισμός της κλασικής πολυτέλειας βρίσκει την έκφρασή του σε αυτή τη γωνιά της Βόρειας Ελλάδας. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνετε τις διακοπές που πάντα ονειρευόσασταν;

Άνδρας ετών 700.000... στο σπήλαιο των Πετραλώνων
Περιπλανηθείτε με δέος ανάμεσα στα κομψοτεχνήματα που η φύση αιώνες τώρα φιλοτεχνεί: σταλακτίτες που γυαλίζουν στο σκοτάδι, εκθαμβωτικοί «νάνοι σταλαγμίτες». Ένα από τα πιο ωραία σπήλαια της Ευρώπης και, φυσικά, από τα εντυπωσιακότερα αξιοθέατα της περιοχής, διηγείται μια ιστορία πολύ παλιά: εδώ, «κρυμμένο» μέσα σε σταλαγμιτική ύλη, βρέθηκε το κρανίο του αρχανθρώπου ηλικίας 700.000 ετών. Ανήκε σε έναν «υπερήλικα» της τότε εποχής, δηλαδή σε έναν άντρα ηλικίας 30-35 ετών.

Η αρχαία Όλυνθος
Μαθήματα πολεοδομίας: στον αρχαιολογικό χώρο, θα δείτε πώς ήταν οργανωμένο το περίφημο Ιπποδάμειο πολεοδομικό σύστημα, το οποίο αποτελεί βάση αναφοράς σήμερα για την επιστήμη της πολεοδομίας. Ανεσκαμμένες οικίες, λεωφόροι, κοινόχρηστοι χώροι, όλα σε μία περιοχή με θέα πανοραμική.

Ρίξτε άγκυρα στο Πόρτο Κουφό
Τι κρύβεται πίσω από τα απόκρημνα βράχια, στο νότο της Σιθωνίας; Ένα μυστικό λιμάνι, μέσα από ένα στενό άνοιγμα 300 μέτρων. Είναι ο αρχαίος «Τορωναίος λιμήν», το πιο μεγάλο και ασφαλές λιμάνι στη Βόρεια Ελλάδα, που αναφέρεται από τον Θουκυδίδη. Ονομαζόταν Κωφός λιμήν, γιατί αν σταθείτε μέσα στον κόλπο δεν ακούτε καθόλου τη θάλασσα.

Στην πατρίδα του Αριστοτέλη
Βρίσκεστε στη Μακεδονία, στη γενέτειρα ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες φιλοσόφους. Εδώ θα περπατήσετε στη γη που περπάτησε ο μεγάλος φιλόσοφος. Κοντά στο χωριό Ολυμπιάδα, επισκεφθείτε τα Αρχαία Στάγειρα, γενέτειρα του Αριστοτέλη. Στο χωριό Στάγειρα, θα βρείτε το Άλσος του Αριστοτέλη: πυξίδα, εκκρεμές, πρίσμα. Τα όργανα που αναφέρονται στα «Φυσικά» του Αριστοτέλη είναι όλα εδώ.

Οι κρυμμένοι θησαυροί της Χαλκιδικής
Η Αρναία και η Άφυτος
Δύο χωριά διαφορετικά, δύο χωριά «κοσμήματα». Καθένα με τη δική του παράδοση. Καλντερίμια, πέτρα, παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Μακεδονίας, έργα αναστήλωσης, μουσεία. Η γραφικότητα σάς γυρίζει πίσω, στη ζωή του χωριού χρόνια πριν.


Η διώρυγα της Ποτίδαιας
Πίσω από τη διώρυγα, ο ισθμός της χερσονήσου της Κασσάνδρας. Πίσω από τον ισθμό, μια μεγάλη ιστορία: το έργο υλοποίησε ο βασιλιάς της Μακεδονίας Κάσσανδρος, για να διευκολύνει τη ναυσιπλοΐα και να προστατεύσει την πόλη.

Τα έλατα του Ταξιάρχη
Ορεινή Χαλκιδική. Εδώ «καλλιεργείται» η χαρά των Χριστουγέννων. Στο χωριό Ταξιάρχης της κεντρικής Χαλκιδικής, όλες οι οικογένειες ασχολούνται με την καλλιέργεια των ελάτων στο πανέμορφο βουνό του Χολομώντα.

Οι άνθρωποι αφιερώνουν όλο και λιγότερο χρόνο για να απολαύσουν την ύπαιθρο και τη φύση. Η πρόσφατη τάση τους να απομακρύνονται από τη φύση έχει πάρει απίστευτες διαστάσεις: ορισμένες μελέτες εκτιμούν πως οι άνθρωποι πλέον αφιερώνουν 25% λιγότερο χρόνο στη φύση από ό, τι πριν από 20 χρόνια.

Αντί αυτού, ο χρόνος αναψυχής τους αναλώνεται συχνά σε σερφάρισμα στο διαδίκτυο, παίζοντας βιντεοπαιχνίδια και βλέποντας ταινίες. Αυτή είναι μία δυσάρεστη εξέλιξη, όχι μόνο λόγω των σωματικών πλεονεκτημάτων που έχει κανείς όταν βρίσκεται στη φύση, αλλά και λόγω των ψυχολογικών!
Ακολουθούν 10 από τους πιο αξιόλογους τρόπους με τους οποίους η επαφή με τη φύση μπορεί να θεραπεύσει την ψυχή και το μυαλό μας.

1. Αίσθηση ζωντάνιαςΗ παρατεταμένη παραμονή μέσα στο σπίτι, δημιουργεί στον άνθρωπο ένα νεκρό, επίπεδο συναίσθημα, ενώ αρκετές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι η επαφή με τη φύση κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο ζωντανοί (Ryan et al., 2010). Αυτό δεν οφείλεται μόνο στη σωματική δραστηριότητα, αλλά και η φύση από μόνη της επηρεάζει θετικά τον άνθρωπο.
Η ίδια η φύση κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι, υγιείς και ενεργητικοί. Ο καθηγητής Ρίτσαρντ Ράιν, ο οποίος έχει μελετήσει το πώς η φύση ωφελεί το μυαλό, δηλώνει: "Η φύση είναι η κινητήριος δύναμη για την ψυχή. Συχνά, όταν αισθανόμαστε εξαντλημένοι, σκεφτόμαστε ότι θέλουμε ένα φλιτζάνι καφέ για να 'ανέβουμε', αλλά η έρευνα δείχνει ότι ένας καλύτερος τρόπος για να ενεργοποιηθεί το μυαλό μας είναι να συνδεθούμε με τη φύση".
Και αυτή η επιπλέον ζωτικότητα έχει ακόμα πολλά οφέλη: "Η έρευνα έχει δείξει ότι οι άνθρωποι με μεγαλύτερη αίσθηση ζωντάνιας δεν έχουν μόνο περισσότερη ενέργεια για πράγματα που θέλουν να κάνουν, αλλά γίνονται και πιο ανθεκτικοί σε σωματικές ασθένειες. Μία σίγουρη διέξοδος για καλύτερη υγεία μπορεί να είναι η αφιέρωση περισσότερου χρόνου στο φυσικό περιβάλλον".

2. Αύξηση της δημιουργικότητας κατά 50%Η παραμονή στη φύση για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στη δημιουργικότητα. Μια πρόσφατη μελέτη, ερεύνησε συμμετέχοντες που έκαναν ένα ταξίδι τεσσάρων ή έξι ημερών σε ένα ήρεμο μέρος.
Η μελέτη τους έδειξε ότι "... τέσσερις ημέρες παρουσίας στη φύση και με την αντίστοιχη αποσύνδεση από τα διάφορα μέσα τεχνολογίας, αυξάνουν την απόδοση της δημιουργικότητας και της επίλυσης προβλημάτων σε ένα ποσοστό 50%", (Atchley et al., 2012)
Γιατί προκύπτει αυτό το αποτέλεσμα; Οι ψυχολόγοι εξηγούν: "Η σύγχρονη κοινωνία μας είναι γεμάτη από αιφνίδια γεγονότα και θορύβους (κόρνες, ήχους τηλεφώνων, συναγερμούς, τηλεόραση κλπ) που αποσπούν την προσοχή μας. Αντίθετα, το φυσικό περιβάλλον σχετίζεται με μία ήπια, απαλή γοητεία, επιτρέποντας στον οργανισμό μας να αναζωογονηθεί" (Atchley et al., 2012).

3. Μείωση του στρεςΟι Ιάπωνες είναι μεγάλοι οπαδοί των περιπάτων στο δάσος για την ενίσχυση της ψυχικής υγείας τους. Η πρακτική αυτή ονομάζεται "Shinrin-Yoku", που κυριολεκτικά σημαίνει "κολύμβηση μέσα στο δάσος". Μια μελέτη που έγινε από Ιάπωνες ερευνητές διαπίστωσε ότι η πρακτική αυτή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τα άτομα που υποφέρουν από έντονο στρες (Morita et al., 2006).
Η μελέτη τους, ερεύνησε 498 ανθρώπους και διαπίστωσε ότι το "Shinrin-Yoku" μείωσε την επιθετικότητα και την κατάθλιψη και αύξησε την ενέργεια τους σε σχέση με τις ομάδες ελέγχου.

4. Υποχώρηση των συμπτωμάτων άνοιαςΗ ύπαρξη κήπων στις κλινικές μπορεί να έχουν θεραπευτικά οφέλη για όσους πάσχουν από άνοια, σύμφωνα με μια ανασκόπηση 17 ξεχωριστών μελετών (Whear et al., 2014). Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Έξετερ, διαπίστωσαν ότι η ύπαρξη κήπων μειώνει τη διέγερση των ασθενών, ενθαρρύνει τη δραστηριότητα και προάγει τη χαλάρωση.
Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Ρεμπέκα Γουίαρ, υποστηρίζει: "Υπάρχει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη βελτίωση των συμπτωμάτων της άνοιας, χωρίς τη χορήγηση φαρμάκων. Πιστεύουμε ότι η φύση μπορεί να ωφελήσει τους πάσχοντες από άνοια, παρέχοντάς τους μία αισθητική διέγερση και ένα περιβάλλον που προκαλεί όμορφες αναμνήσεις. Δεν προσφέρουν μόνο την ευκαιρία να χαλαρώσει κανείς σε μια γαλήνια ατμόσφαιρα αλλά ταυτόχρονα να μπορούν να ανακληθούν δεξιότητες και συνήθειες που ήταν απολαυστικές κατά το παρελθόν".

5. Βελτίωση της μνήμηςΗ βραχυπρόθεσμη μνήμη μπορεί να βελτιωθεί κατά 20% από το περπάτημα στη φύση ή ακόμη απλά κοιτάζοντας μια εικόνα ενός φυσικού τοπίου. Ο Marc G. Berman και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν ήθελαν να δοκιμάσουν την επίδραση του φυσικού τοπίου στη γνωστική λειτουργία (Berman, Jonides & Kaplan, 2008).
Στην πρώτη από τις δύο μελέτες, δόθηκε στους συμμετέχοντες μία άσκηση 35 λεπτών που περιελάμβανε επαναλαμβανόμενους τυχαίους αριθμούς που στέλνονταν πίσω στον πειραματιστή, αλλά με αντίστροφη σειρά. Μετά από αυτό τους ζητήθηκε να κάνουν μια βόλτα, η μια ομάδα γύρω από ένα κήπο γεμάτο δέντρα και φυτά και η άλλη σε έναν πολυσύχναστο δρόμο της πόλης, ενώ και οι δύο ομάδες παρακολουθούνταν με συσκευές GPS.
Όλοι οι συμμετέχοντες επανέλαβαν το τεστ μνήμης, όταν επέστρεψαν. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι επιδόσεις των ανθρώπων μετά την περιπλάνηση στη φύση βελτιώθηκαν κατά σχεδόν 20%, σε σύγκριση με όσους έκαναν βόλτα στον πολυσύχναστο δρόμο, οι οποίοι δεν παρουσίασαν καμία βελτίωση.

6. Μεγαλύτερη αίσθηση του "ανήκειν"Μια μικρή μελέτη 10 παιδιών προερχόμενο από ένα χριστιανικό υπόβαθρο, διαπίστωσε ότι εκείνοι που αφιέρωναν περισσότερο χρόνο εκτός σπιτιού, ένιωθαν μια ισχυρή αίσθηση "ανήκειν" στον κόσμο. Επίσης, ενώ βρίσκονταν σε εξωτερικούς χώρους, ενισχύθηκε η εκτίμηση των παιδιών για την ομορφιά του τοπίου.
Αυτά τα παιδιά πρόσεξαν περισσότερο τα χρώματα, τη συμμετρία και την ισορροπία στη φύση, καθώς εμφάνισαν μεγαλύτερη φαντασία και περιέργεια. Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Γκρέτελ Βαν Βίερεν δηλώνει: "Πρώτη φορά βλέπουμε μία γενιά που βρίσκεται συνεχώς "καλωδιωμένη", οπότε τι μας λέει αυτό; Ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει δημιουργήσει μια απόσταση μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης, που τώρα συνειδητοποιούμε ότι δεν μας κάνει καλό μέσα από μία σειρά ποικίλων τρόπων.Έτσι προκύπτει ένα τρομακτικό ερώτημα: Πώς θα επηρεάσει τα παιδιά μας η απομάκρυνση από τη φύση και πώς θα μπορέσουμε να τη διαχειριστούμε";

7. Προαγωγή της ψυχικής υγείας μέσα στην πόληΥπάρχει ακόμη ελπίδα για εκείνους που ζουν στις πόλεις. Τα οφέλη της φύσης για την ψυχική υγεία των ανθρώπων, δεν περιορίζονται σε όσους ζουν στην ύπαιθρο. Η μετάβαση σε μια πιο πράσινη, αστική περιοχή ενισχύει την ψυχική υγεία για τρία τουλάχιστον έτη.
Ο επικεφαλής ερευνητής Ίαν Άλκοκ, δηλώνει: "Έχουμε δείξει ότι τα άτομα που μετακομίζουν σε πιο πράσινες περιοχές μέσα στο αστικό πλαίσιο, παρουσιάζουν σημαντικές και μακροχρόνιες βελτιώσεις στον τομέα της ψυχικής υγείας. Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά για τους πολεοδόμους, προκειμένουν να εισάγουν νέους χώρους πρασίνου στις πόλεις μας, γεγονός που θα μπορούσε να προσφέρει μακροπρόθεσμα και διαρκή οφέλη για τις τοπικές κοινότητες".

8. Αύξηση της αυτοεκτίμησηςΌλα τα είδη άσκησης στη φύση μπορεί να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή σας. Και είναι εκπληκτικό το πόσο λίγο χρειάζεται να προσπαθήσετε. Μια κριτική μετα-ανάλυση, επεξεργάστηκε στοιχεία από 1.252 άτομα που συμμετείχαν σε 10 διαφορετικές μελέτες (Barton & Pretty, 2010).
Σε αυτή την έρευνα παρά το γεγονός ότι οι διάφορες δραστηριότητες των ανθρώπων που μελετήθηκαν διέφεραν σημαντικά, συμπεριλαμβανομένων της κηπουρικής, του περπατήματος, της ποδηλασίας, της κωπηλασίας, του ψαρέματος και της ιππασίας, διεπιστώθηκε ότι μόλις 5 λεπτά "πράσινη άσκηση" αρκούν για να δώσουν μεγαλύτερη ώθηση στην αυτοεκτίμηση.

9. Βελτίωση των συμπτωμάτων ADHDΤα παιδιά με Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας που παίζουν περισσότερο σε εξωτερικούς χώρους, παρουσιάζουν λιγότερο σοβαρά συμπτώματα, σύμφωνα με έρευνα. Οι Τάλυρορ και Κουο (2011) διαπίστωσαν ότι μεταξύ των 400 παιδιών που είχαν διάγνωση ADHD, εκείνα που συνήθως έπειζαν σε εξωτερικούς χώρους με πράσινο, είχαν καλύτερη συγκέντρωση. Όχι μόνο αυτό, αλλά επίσης ήταν συνήθως πιο ήρεμα, χαλαρά και πιο ευτυχισμένα.
Η μελέτη διαπίστωσε ακόμη ότι τα παιδιά που κάθονταν σε εσωτερικούς χώρους κοιτάζοντας έξω σε ένα καταπράσινο χώρο, είχαν καλύτερες επιδόσεις από εκείνα που ήταν έξω, αλλά βρίσκονταν σε ένα αστικό περιβάλλον χωρίς δέντρα ή γρασίδι. Αυτή είναι η δύναμη των χώρων πρασίνου.

10. Το μυαλό εργάζεται σε πλήρη συγχρονισμόΓαλήνιες φυσικές σκηνές, όπως η εικόνα μίας ήρεμης θάλασσας ή ενός ηλιοβασιλέματος, προκαλούν συγχρονισμένη λειτουργία σε ζωτικής σημασίας περιοχές του εγκεφάλου, σύμφωνα με τους ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ (Hunter et al., 2010). Αντίθετα, σε αστικό περιβάλλον όπως για παράδειγμα στους δρόμους, διαταράσσεται η συγχρονιστική λειτουργία στον εγκέφαλο.
​
Ο Δρ Μάικλ Χάντερ, ο οποίος ηγείται της έρευνας, δήλωσε: "Οι άνθρωποι μέσα από την επαφή τους με τη φύση, βιώνουν ένα αίσθημα γαλήνης ως μια κατάσταση ηρεμίας και περισυλλογής, το οποίο είναι αναζωογονητικό σε σχέση με τα αποτελέσματα του άγχους που προκαλούνται από την έντονη προσοχή στην καθημερινότητά τους. Είναι γνωστό ότι το φυσικό περιβάλλον προκαλεί συναισθήματα γαλήνης ενώ το τεχνητό, αστικό περιβάλλον βιώνεται ως μη ήρεμο".

Μακροβιότητα και αντοχή στο χρόνο
Η Κοζανίτικη Αποκριά είναι ένα πλέγμα εθίμων που δεν έχει ακόμα εξαντλήσει τη δυναμική της, καθώς διαθέτει ελαστικότητα και δυνατότητες προσαρμογής στις συνθήκες κάθε νέας εποχής. Πυρήνας και εστιακό σημείο της είναι o Φανός, εορταστική πυρά που ανάβει στα σταυροδρόμια της πόλης εδώ και αιώνες, αποδεικνύοντας την ανθεκτικότητα του εθίμου και τις βαθιές του ρίζες στις καρδιές των Κοζανιτών, που δεν μπορούν να διανοηθούν τις Αποκριές χωρίς αυτόν.
Η μακροβιότητα και η διατήρηση της ουσίας του δεν απειλήθηκαν από τις σημαντικές αλλαγές γύρω του. Κάθε άλλο μάλιστα. Αυτές οι αλλαγές δεν δημιουργούν αμφιβολίες σχετικά με το αν ο σημερινός Φανός αποτελεί συνέχεια αυτού που άναβε στην πόλη της Κοζάνης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Αντιθέτως αποδεικνύουν ότι ο πυρήνας του παραμένει ζωντανός, του επιτρέπει να προσαρμόζεται συνεχώς και να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά αλώβητος και εκρηκτικός.

Αγροτική καταγωγή
Ψυχαγωγία και ανατροπή
Η Κοζανίτικη Αποκριά, από κοινού με παρόμοιες γιορτές ή ιεροτελεστίες που συναντώνται τέτοια εποχή του έτους κυρίως στον Βορειοελλαδικό χώρο, αποτελεί κομμάτι της νεοελληνικής αγροτικής Αποκριάς με φανερή παγανιστική προέλευση. Όπως και όλα τα λατρευτικά έθιμα που συνδέονται με τα γυρίσματα του χρόνου και κυρίως το πέρασμα από το χειμώνα στην άνοιξη, διαθέτει κι αυτή απίστευτη ανθεκτικότητα καθώς είναι συνδεδεμένη με τη συνέχεια της ζωής. Ταυτόχρονα όμως ήταν και εξακολουθεί να είναι και στις μέρες μας μια γιορτή με ψυχαγωγικό χαρακτήρα, ένας συνδυασμός γλεντιού και υλικών απολαύσεων σε θαυμαστή συνύπαρξη με τη λατρεία των νεκρών.
Δεν παύει βέβαια να μοιράζεται και τη φιλοσοφία των υπόλοιπων αποκριάτικων εθίμων του Ελλαδικού χώρου καθώς εστιάζει στην ιδέα της ανατροπής της καθιερωμένης κοινωνικής και κοσμικής τάξης πραγμάτων, αμφισβητώντας αξίες και ιεραρχίες και καταργώντας όρια πράξεων και λόγων.

Ψάχνοντας την καταγωγή της
Συνδέεται με τα Ρωμαϊκά Λουπερκάλια και Σατουρνάλια, έναν συνδυασμό της λατρείας των Θεών και της ανάγκης για ψυχαγωγία μέχρι ακολασίας, αλλά κυρίως με τις Βυζαντινές Καλένδες, γιορτές και μεταμφιέσεις, που φτάνουν μέχρι και … τον «γυναικισμό των στρατιωτών»!
Αργότερα κυριαρχούν κυρίως στη Βόρειο Ελλάδα οι ζωομορφικές κυρίως μεταμφιέσεις και η προσωπιδοφορία. «Αι Απόκρεω πανηγυρίζονται πανδήμως και μεγαλοπρεπώς.
Από το 1650 και μετά συναντάμε τα λεγόμενα Ρογκατζάρια στην Κοζάνη. Πρόκειται για μεταμφιεσμένους, που περιφέρονταν στην πόλη από την Πρωτοχρονιά μέχρι τ’ Αγιαννιού, τραγουδούσαν και μάζευαν χρήματα για ένα γερό φαγοπότι αργότερα. Αργότερα εμφανίζονται οι Κωδωνοφόροι, οι οποίοι επικεφαλής μεγάλης παρέας τριγυρνούσαν στους δρόμους φορώντας μάσκα γοργόνας και ζωσμένοι κουδούνια και κυπριά, που τα «σύναζαν και τα ’κρουαν», γεμίζοντας με δέος και θαυμασμό τους συμπολίτες τους.
Περί τα μέσα του 19ου αιώνα ο θρύλος αναφέρει ότι δύο αδέρφια, τα παιδιά της Μπήλιως, αλληλοσκοτώθηκαν σε σύγκρουση αντίπαλων ομάδων κωδωνοφόρων χωρίς να γνωρίσει ο ένας τον άλλον λόγω της μάσκας, περιστατικό που έμεινε γνωστό στην τοπική παράδοση ως «Τς Μπήλιως τα νημόρια», τα μνήματα δηλαδή. Οι γιορτές απαγορεύτηκαν για πολλά χρόνια για να αποκατασταθούν αργότερα όχι πια το Δωδεκαήμερο αλλά το διάστημα πριν τη Μεγάλη Σαρακοστή, οπότε και τις συναντάμε μέχρι σήμερα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίστηκαν τα «Καρναβάλια». Συνδύαζαν στοιχεία Αγροτικής αποκριάς, όπως ο Φανός και ο χορός γύρω του, τα φαγοπότια και η θύμηση των νεκρών με τις παραστάσεις μεταμφιεσμένων και τις παρελάσεις του Αστικού Καρναβαλιού.

Έναρξη την Τσικνοπέμπτη
Εκείνη την ημέρα είναι σαν να πέφτει ένα νέφος ..σιουρδαμάρας πάνω στην Κοζάνη, που θα παραμείνει εκεί πυκνό και απτόητο, κρίση-ξεκρίση, και θα διαλυθεί ξανά τις απογευματινές ώρες τις Καθαράς Δευτέρας,
Η είσοδος του Καρνάβαλου
Μικρή Αποκριά και ο βασιλιάς των ημερών, ο καρνάβαλος, κατεβαίνει στην πόλη… Με χιλιάδες παιδιά να προπορεύονται χορεύοντας στους ήχους της Δημοτικής Μπάντας, της Πανδώρας, ….Ένα χρωματιστό ποτάμι που κυλάει ρυθμικά και κατακλύζει το κέντρο της πόλης….
Παράδοση άνευ όρων ! ! !
Γλέντι σε κάθε Φανό χωριστά
Οι Φανοί ανάβουν όλοι μαζί το βράδυ της Μεγάλης Αποκριάς αλλά από την Τσικνοπέμπτη και μετά γίνεται κάθε βράδυ γλέντι σε κάθε έναν από αυτούς με τη σειρά. Πρόκειται για μεγάλη γιορτή στη γειτονιά, η οποία ετοιμάζεται να υποδεχθεί την Κοζάνη ολόκληρη, τους επισκέπτες της αλλά και τους οργανωτές των άλλων Φανών. Φασαρία και χαρούμενη αναστάτωση. Με κόσμο να πηγαινοέρχεται και να στήνει το εθιμικό σκηνικό. Με την Πανδώρα, την δημοτική μπάντα, να συνοδεύει τους «οικοδεσπότες» στην κεντρική πλατεία για χορό και καλέσματα και να τους φέρει πάλι πίσω για ν’ αρχίσει το ξεφάντωμα. Κρασί και μεζέδες…Τραγούδι γύρω από τη φωτιά…
Και την επομένη πάλι από την αρχή. Στον επόμενο Φανό που έχει την τιμητική του.
Τυράνια ! ! !

Η διαβίωση στην ύπαιθρο μπορεί ενίοτε να επιφυλάσσει διάφορους κινδύνους, σίγουρα όμως προσφέρει και πρωτοφανή πλεονεκτήματα για την σωματική και ψυχική υγεία.
Άλλωστε δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που εξηγούν πως αισθάνθηκαν καλύτερα και ο τρόπος ζωής τους άλλαξε σημαντικά αφότου μετακόμισαν στην εξοχή και άφησαν τα διαμερίσματα της πόλης μια για πάντα.
Ο δείκτης Fresh Air Living Index αναδεικνύει τις καλύτερες χώρες για να ζει κάποιος στην ύπαιθρο. Μάλιστα ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως η χώρα μας βρίσκεται στη δεύτερη θέση της κατάταξης παγκοσμίως. Πρώτη ξεχωρίζει η Ισπανία, ενώ στην τελευταία θέση βρίσκεται το Κουβέιτ.
Από τα συμπεράσματα της έρευνας προκύπτει πως αν κάποιος θέλει να μείνει στην ύπαιθρο στην Ευρώπη η καλύτερη πρόταση θα ήταν να επισκεφτεί την Ισπανία.
Αν βρεθεί στην Αφρική, καλό θα ήταν να κινηθεί στη νότια πλευρά της, ενώ στη Λατινική Αμερική η Χιλή είναι η πιο ιδανική περιοχή. Από την Ασία ξεχωρίζει η Ταϊλάνδη, ενώ από την κεντρική Αμερική η Κόστα Ρίκα.
Στη συνέχεια παραθέτουμε τη λίστα με τις είκοσι καλύτερες περιοχές του κόσμου για να ζήσει κάποιος... κατασκηνώνοντας.

Αυτές φημίζονται για τον καθαρό τους αέρα, για τα φυσικά τους τοπία ή τη δυνατότητα για πεζοπορίες και αναρρίχηση.

Εδώ οι 20 καλύτερες χώρες:
-Ισπανία
-Ελλάδα
-Κόστα Ρίκα
-Νέα Ζηλανδία
-Μεξικό
-Πορτογαλία
-Δομινικανή Δημοκρατία
-Ελβετία
-ΗΠΑ
-Ταϊλάνδη
-Ιταλία
-Αυστραλία
-Ιρλανδία
-Γαλλία
-Φιλιππίνες
-Χιλή
-Αυστρία
-Κροατία
-Νορβηγία
-Εκουαδόρ

Στα ριζά των δυτικών Πιερίων και στην είσοδο του ρέματος της Λάφιστας (διαφορετικά Λαφόρεμα), το οποίο ξεκινά από το Καταφύγι και χύνεται στην Τεχνητή Λίμνη του Πολυφύτου, 2,5 χιλιόμετρα από το Βελβεντό, βρίσκεται το Φαράγγι των «Εννιά Πιερίδων Μουσών» ή «Σκεπασμένο». Η περιοχή βαπτίστηκε έτσι εξαιτίας ενός σημείου, όπου το ρέμα σκεπάζεται από τη γη. Το «Σκεπασμένο» αποτελεί ένα τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλους, με τους καταρράκτες, τις φυσικές λιμνούλες και τους εντυπωσιακούς βράχους. Από το ξύλινο «παρατηρητήριο», το οποίο πρόσφατα διαμορφώθηκε, μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα του πρώτου τριπλού καταρράκτη, ύψους 25 μέτρων.
Υπάρχει ειδική έκταση – πάρκο, η οποία διαμορφώθηκε με τρόπο ώστε να μπορεί να υποδεχθεί εκδηλώσεις ή συναυλίες. Ο επισκέπτης μπορεί να κατέβει τον καταρράκτη, από ένα μονοπάτι ειδικής δυσκολίας, αναζητώντας το πέρας του. Για τους εραστές των «extreme sports», η κατάβαση μπορεί να γίνει με σκοινιά και μέσα από τον ίδιο τον καταρράκτη. Από την περιοχή του πάρκου, έχει επίσης κανείς τη δυνατότητα να προχωρήσει στην κορυφή (κοίτη) του φαραγγιού, ψηλά από τον πρώτο καταρράκτη, συναντώντας μικρές φυσικές λίμνες, σκεπασμένες από αιωνόβια πλατάνια και άλλα αυτοφυή δέντρα. Κάπου εκεί θα ανακαλύψει και την πίστα χορού, η οποία διαμορφώθηκε κατά τη δεκαετία του ’50 από τους παλαιότερους Βελβεντινούς, με στόχο να διασκεδάζουν εκεί με τις παρέες τους. Οι πιο τολμηροί επισκέπτες μπορούν να συνεχίσουν την ανάβαση στο φαράγγι, ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι προς το Καταφύγι. Η διαδρομή αυτή πέρα από τη μαγεία της ανάβασης, κρύβει μικρές εκπλήξεις όπως δέκα ακόμα καταρράκτες, μικρούς και μεγαλύτερους, είκοσι περίπου λιμνούλες, καθώς και λείψανα παλιών νερόμυλων.
Πρόκειται για το κατώτερο τμήμα της λεκάνης του «Σκουλιαρίτικου λάκκου», στη δυτική πλευρά των Πιερίων. Η περιοχή διασχίζεται από το κεντρικό ρέμα μιας μεγάλης λεκάνης απορροής, το ανατολικό όριο της οποίας βρίσκεται στην ψηλότερη κορυφογραμμή των Πιερίων. Το ρέμα έχει συνεχή ροή και εκβάλει στην Τεχνητή Λίμνη του Πολυφύτου. Στο κατώτερο τμήμα της περιοχής, σχηματίζεται ένας σημαντικός καταρράκτης ύψους 40 μέτρων περίπου, με δύο ενδιάμεσες βαθμίδες. Η θέση του καταρράκτη απέχει από το Βελβεντό περίπου 4 χιλιόμετρα και η διαδρομή είναι σχετικά εύκολη. Λίγο ψηλότερα από τον καταρράκτη, γίνεται υδροληψία για λόγους άρδευσης, με τη χρήση ενός πολύ μικρού φράγματος, ενώ ένα μικρό λιθεπένδυτο κανάλι οδηγεί το νερό έξω από το φαράγγι, στην αγροτική περιοχή του Βελβεντού.
Τα έργα υδροληψίας είναι μικρά, διακριτικά και αρκετά παλιά. Έγιναν χωρίς σκαπτικά μηχανήματα και χρήση τσιμέντου (λιθόθμητοι τοίχοι αντιστήριξης, μικρή σήραγγα και λιθεπένδυτο κανάλι). Η προσέγγιση του καταρράκτη από την εκκλησία της Αγίας Τριάδος, γίνεται από το μονοπάτι που ακολουθεί το κανάλι, διαμέσου πυκνής θαμνώδους βλάστησης και πρόκειται για μία πολύ γραφική διαδρομή. Οι κλίσεις του εδάφους είναι πολύ ισχυρές, ενώ η βλάστηση γενικά θαμνώδης και ασυνεχής (κατά μήκος του ρέματος κυριαρχούν τα πλατάνια).
Εν αντιθέσει, στις εκατέρωθεν πλαγιές η βλάστηση οργιάζει: φυλλοβόλοι θάμνοι οστριάς, γαύρου, φράξου, κοκορεβιθιάς, χρυσόξυλου, κράτεγου, κουτσουπιάς, χνοώδους δρυός, μαζί με αείφυλλους θάμνους πρίνου, οξύκεδρου, φιλλικού (ζώνη sabljiak). Η φυσική συνέχεια της βλάστησης διακόπτεται από μικρές βραχώδεις εξάρσεις ή από διαβρωμένες επιφάνειες ισχυρών κλίσεων, στα ψηλότερα σημεία της περιοχής. Ο καταρράκτης είναι το εντυπωσιακότερο στοιχείο, όντας κατάλληλα ορατός από τα υπάρχοντα μονοπάτια.