Η ιστορία του σπηλαίου ξεκινάει κάπου στο έτος 1960. Δύο νέοι της εποχής, ο Αποστόλης Λάμπρης και Γεώργιος Κ. Καρακώστας, πήραν εντολή από τον τότε πρόεδρο της Κοινότητας να διανοίξουν σχισμή, η οποία εξέπεμπε δροσερό αέρα, για να εξερευνηθεί το εσωτερικό της, με την ευκαιρία της άφιξης της αείμνηστης σπηλαιολόγου Αννας Πετροχείλου. Ερποντας με μεγάλη δυσκολία μετά από 10 μέτρα διαπίστωσαν ευρύ κοίλωμα. Το σπήλαιο έχει τρία επίπεδα. Το υψηλότερο και παλαιότερο, έχει καταρρεύσει στο παρελθόν και σώζονται κάποια τμήματά του. Το μεσαίο επίπεδο, έχει αξιοποιηθεί τουριστικά. Το τρίτο επίπεδο είναι η κοίτη υπόγειου ποταμού. Ο ποταμός φαίνεται στο τέλος του τουριστικού μονοπατιού, λίγο πριν δημιουργήσει ένα καταρράκτη 2 μέτρων, 10 μέτρα χαμηλότερα από το μονοπάτι. Το νερό του ποταμού εμφανίζεται ξανά σε πηγή που βρίσκεται στην χαράδρα, 25 μέτρα κάτω από την είσοδο της σπηλιάς. Ο διάδρομος οδηγεί στο Θάλαμο της Κόκκινης Λίμνης. Κλιμακωτές λιθωματικές λεκάνες δέχονται τα τρεχούμενα νερά της λίμνης που μαζί με λεπτότατα σε σύνθεση σταλακτιτικά στολίδια, δημιουργούν ένα μοναδικό θέαμα. Στη συνέχεια διανοίγεται κατηφορικός διάδρομος, που χωρίζεται στα δυο από τεράστιο ογκόλιθο. Αριστερά του μια ακόμη θαυμάσια λιμνούλα. Το αξιοποιημένο τμήμα έχει μήκος 250 μ. Κάτω από πανέμορφα χρωματισμένους σταλαγμίτες έχουν σχηματιστεί τρεις λιμνούλες σε αποχρώσεις του γκρι, ροζ και άσπρου. Στο σπήλαιο κατοικούν διάφορα έντομα όπως τα Λεπιδόπτερα. Δίπλα στο σπήλαιο λειτουργεί το ομώνυμο κατάστημα, με χωριάτικες πίτες και άλλα παραδοσιακά προϊόντα. Δείτε φωτογραφίες από την προηγούμενη επίσκεψή μας στο σπήλαιο: Η Ναύπακτος είναι παραθαλάσσια πόλη που βρίσκεται 10 χλμ. ανατολικά από το Αντίρριο, στο άνοιγμα του Κορινθιακού κόλπου.
Ο σύγχρονος οικισμός, κτισμένος επάνω σε παλαιότερες οικοδομικές φάσεις, βρίσκεται απλωμένος στους πρόσποδες ενός λόφου, ενώ ο μικρός μεν, αλλά ιδιαίτερα καλά οχυρωμένος όρμος του, αποτέλεσε εξαιρετικό λιμάνι στη διάρκεια της ιστορίας. Ανήκει στο νομό Αιτωλοακαρνανίας και έχει πληθυσμό, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, 19.768 κατοίκους. Η ίδρυση της πόλης της Ναυπάκτου συνδέεται άρρηκτα με τη στρατηγική της θέση καθώς βρίσκεται σε καίριο επικοινωνιακό κόμβο ανάμεσα στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα, ελέγχοντας ταυτόχρονα και τη δυτική είσοδο στον Κορινθιακό κόλπο. Άλλωστε και η ετυμολογία του ονόματός της, Ναυς (πλοίο) και πήγνυμι (κατασκευάζω), με αναφορά στην πρώτη κάθοδο των δωρικών φυλών το 12ο αιώνα πχ και την προσπάθεια περαίωσής τους στην Πελοπόννησο, επιβεβαιώνει τον σημαντικό της ρόλο στην περιοχή, Το Κάστρο Το κάστρο της Ναυπάκτου με τις διασοχικές κατασκευαστικές φάσεις από την αρχαιότητα ώς την Τουρκοκρατία, παρά της φθορές που παρουσιάζει σε πολλά σημεία του, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα τηε φρουριακής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, είναι δε συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης. Η πρώτη οχύρωση, σύμφωνα με την παράδοση, δημιουργήθηκε ήδη κατά τον 12ο αιώνα πχ από τους Δωριείς. Η ακρόπολη οχυρώθηκε κατά τους κλασικούς χρόνους, ενώ σην πρωτοβυζαντινή περίοδο ο Προκόπιος κάνει λόγο για τις σημαντικές οχυρώσεις. ΟΙ οχυρώσεις που είναι ορατές ως σήμερα ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος τους και με λίγες μεταγενέστερες επμεβάσεις, έγιναν με την καθοδήγηση ενετών μηχανικών κατά τη διάρκεια της Α' Ενετοκρατίας (1407 - 1499). Δύο βραχίονες, τμήματα τείχους, οι οποίοι ξεκινούν από την ακρόπολη και ακολουθούν την κίση του εδάφους, κατεβαίνουν ο ένας ανατολικά και ο άλλος δυτικά και κλείνουν την είσοδο του μικρού λιμανιού. Τέσσερα εγκάρσια τμήματα τείχους ενώνουν τους δύο αυτούς βραχίονες σχηματίζοντας από την κορυφή ως τη θάλσσα πέντε αμυντικά περιτειχίσματα ή διαζώματα. Στα δύο κατώτερα εξ αυτών εκτείνεται ο οικισμός μέσα στο φρούριο και το λιμάνι της Ναυπάκτου. Το Λιμάνι Το λιμάνι της Ναυπάκτου, στη σημερινή του μορφή αποτελεί κυρίως τμήμα των ενετικών οχυρώσεων που πραγματοποιήθηκαν κατά την περίοδο της Α' Ενετοκρατίας ( 1407 - 1499). Έχει σχήμα πετάλου με άνοιγμα εισόδου 35 μέτρα. Δύο πυργίσκοι έλεγχαν την προσέγγιση των πλοίων στα άκρα του ανατολικού και του δυτικού λιμενοβραχίονα αντίστοιχα. Στον ανατολικό πυργίσκο υπάρχει ναυτικός φάρος και εντοιχισμένη αναμνηστική πλάκα της ναυμαχίας του 1571. Σε μικρή απόσταση από τον ανατολικό λιμενοβραχίονα, σώζεται ως σήμερα το "Φετιχέ Τζαμί". Στο δυτικό λιμενοβραχίονα, υψώνεται ο αδριάντας τους πυρπολήτη Γιώργου Ανεμογιάννη που βρήκε μαρτυρικί θάνατο στην προσπάθειά του να ανατινάξει τουρικό πλοίο στο λιμάνι της Ναυπάκτου τη διάρκεια τηςκατά Ελληνικής Επανάστασης (1821). Δυτικότερα οι ανασκαφικές έρευνες της Εφορείας Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων αποκάλυψαν κανονιοθυρίδες και την αρχιτεκτονική μορφή της κύριας πύλης. Σήμερα στον παραδοσιακό οικισμό και το λιμάνι της Ναυπάκτου, χώρο ντόπιων αλιέων και πόλο έλξης σημαντικού αριθμού ιδιωτικών σκαφών αναψυχής, ο επισκέπτης ανιχνεύει εικόνες του παρελθόντος, ορισμένες αναλλοίωτες ακόμη στο πέρασμα των χρόνων. Μουσείο Πύργου Μπότσαρη Το συγκρότημα βρίσκεται βόρεια της πλατείας της πλατείας του Λιμανιού, δίπλα ακριβώς από τη δυτική πύλη της καστροπολιτείας. Κτίστηκε σε δύο φάσεις τον 15ο και 16ο αι. και αποτέλεσε αρχικά έδρα του ενετού διοικητή (providetor) και της λατινικής επισκοπής και αργότερα των εκάστοτε αξιωματούχων της πόλης. Μετά την απελευθέρωση της Ναυπάκτου, το 1829, ήρθε στην κατοχή του Σουλιώτη στρατηγού Νότη Μπότσαρη και έκτοτε είναι γμωστό ως Πύργος Μπότσαρη. Σήμερα ο Πύργος ανήκει στο ίδρυμα Δημητρίου και Αίγλης Μπότσαρη και στους προσεγμένους χώρους του στεγάζεται μόνιμη έκθεση για τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571): Ισπανικές πανοπλίες, σημαίες και λάβαρα των χωρών που συμμετείχαν αλλά και αντίγραφα έργων γνωστών ζωγράφων που εκτίθενται σε μουσεία της Ευρώπης και έχουν θέμα τη Ναυμαχία, σχεδιαστικές αναπαραστάσεις της ναυμαχίας και μινιατούρες πλοίων της εποχής. Ιερό Ασκληπιείο Το Ασκληπιείο της Ναυπάκτου, αρχαίο ιερό αφιερωμένο στον Ασκληπιο θεό της ιατρικής και της υγείας, βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του λόφου Τσουκάρι, κοντά στην πηγή Κεφαλόβρυσου, σε περιοχή εκτός των τειχών της αρχαίας πόλης. Σήμερα από το ιερό σώζεται ένα άνδηρο, διαστάσεων 15 Χ 12 μ. περίπου, διαμορφωμένο στο βράχο και ένας αδρά λειασμένος φυσικός βράχος, ύψους 3,5 μ. περίπου, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί ως τοίχωμα για την αναγραφή επιγραφών. Φετιχέ Τζαμί Το σημαντικότερο οθωμανικό τέμενος της Ναυπάκτου βρίσκεται στον ανατολικό λιμενοβραχίονα του ενετικού λιμανιού. Κτίστηκε μετά την κατάληψη της πόλης το 1499 από το σουλτάνο Βαγιαζήτ Β' Βελή και η ονομασία του Φετιχέ Τζαμί (Fethiye) σημαίνει "Τέμενος της κατάκτησης". Επίσης είναι γνωστό στις οθωμανικές πηγές και ως "Μπαγεζίντι Βελή Τζαμί"¨(B yezid-I Veli C mii), από το ονομα του σουλτάνου. Άγιος Ιωάννης Βομβοκούς Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη βρίσκεται 10 χλμ. περίπου βορειοανατολικά της Ναυπάκτου, σε μικρή απόσταση από την κοινότητα Βομβοκού, κτισμένο σε ορεινή και απόκρημνη περιοχή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το καθολικό της μονής. Η μαρμάρινη κτητορική επιγραφή ανάμεσα στα δύο γλυπτά μας πληροφορεί ότι ο ηγούμενος Αρσένιος ανακαίνισε εκ βαθέων τον ναό το έτος 1695. Σήμερα το μοναστήρι είναι γυναικείο και οι λειτουργίες του είναι ιδιαίτερα κατανυκτικές. Οι μοναχές διατηρούν ένα αξιόλγο εργαστήρι βυζαντινής εικόνας. Κάστρο Αντιρρίου Το κάστρο του Αντιρρίου είναι κτισμένο στο νοτιότερο άκρο του νομού Αιτωλοακαρνανίας, απέναντι από την Πελοπόννησο. Το οχυρό αυτό, γνωστό και ως "καστέλι της Ρούμελης", μαζί με το αχαϊκό κάστρο του Ρίου, κτίστηκαν σε προϋπάρχουσες οχυρές θέσεις το 1500 με διαταγή του σουλτάνου Βαγιαζήτ Β', σε διάστημα μόνον τριών μηνών, και αποτελούσαν ένα ισχυρό οχυρωματικό έργο για τον έλεγχο εισόδου-εξόδου από και προς τον Κορινθιακό κόλπο. Το στενό αυτό πέρασμα έκτοτε πιθανόν κτίζεται εκ νέου με σχέδια Ενετών μηχανικών. Στη σημερινή του μορφή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα επιθαλάσσιου οχυρού κυρίως ενετικής αρχιτεκτονικής. Αρχαία Μακύνεια Η απομονωμένη, τειχισμένη ακρόπολη της πόλης κτίστηκε πιθανόν τον 3ο αι. πχ σύμφωνα με τα έως σήμερα αρχαιολογικά ευρύματα, σε πλάτωμα στη θέση "Παλιόκαστρο", στην απόληξη του όρους Ταφιασσού (Παλιοβούνα) για να ελέγχει νότια και δυτικά την εύφορη πεδιάδα όπου σήμερα βρίσκονται οι οικισμοί Μακύνειας και Ρίζας, με θέα προς την Αρχαία και το στενό του Ρίου-Αντιρρίου. Νοτιοανατολικά και εξωτερικά της ακρόπολης υπάρχει μικρό μονόσφηνο θέατρο που πιθανόν χρησιμοποιήθηκε και ως βουλευτήριο. Βόρεια και σε μικρή απόσταση ανασκάφηκε μεγάλος αμφιπρόστυλος ναός διαστάσεων 17,20 Χ 5,80 μ. χωρίς να εντοπιστούν στοιχεία για τη θεότητα στην οποία είχε αφιερωθεί. Σήμερα στο αρχαίο θέατρο της Μακυνείας παραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού παραστάσεις αρχαίου δράματος. Βαράσοβα Το όρος Βαράσοβα βρίσκεται στο ΝΔ τμήμα του Ν. Αιτωλακαρνανίας, στη ΔΕ Χάλκειας του Δήμου Ναυπακτίας. Τη βυζαντινή εποχή ήταν γνωστό και ως "το Άγιον Όρος της Αιτωλίας", καθώς υπήρξε σημαντικό ασκητικό κέντρο ιδιαίτερα από τον 10ο αι., αλλά και στα χρόνια μετά την άλωση. Το βυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Βαράσοβας είναι κτισμένο σε σπηλαιώδες άνοιγμα στη νότια πλευρά της Βαράσοβας μεταξύ των χωριών Κάτω Βασιλικής και Κρυονερίου. Ο βυζαντινός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου της Πανταξιώτισσας βρίσκεται σε ειδυλλιακό τοπίο ανάμεσα σε ελιές και πεύκα, 2 χλμ βόρεια της Γαυρολίμνης (ΔΕ Χάλκειας). Ναυμαχία Ναυπάκτου Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571) μεταξύ των συνασπισμένων δυνάμεων της Δύσης και των Οθωμανών, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της πρώιμης νεότερης περιόδου. Στα ανοιχτά της εισόδου του Πατραϊκού κόλπου, μπροστά από τις νήσους Εχινάδες (Golfo di Lepanto), έλαβε χώρα ένα στρατιωτικό γεγονός που προσέλαβε διαστάσεις Σταυροφορίας: επρόκειτο για την τελευταία ίσως μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της Καθολικής Χριστιανικής Δύσης και Ισλάμ. Η Ναυμαχία σήμανε κατ' αρχήν το τέλος των βλέψεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για ολοκληρωτική κυριαρχία στη Μεσόγειο και εδαφική επέκταση στην Ιταλία και τις ακτές της Γαλλίας και της Ισπανίας. Ωστόσο, αν και χαιρετήθηκε ιδιαίτερα σα μια νίκη συμβολική, τα κράτη που απάρτιχαν την Ιερή Συμμαχία, η Αψβουργική Ισπανία, η Βενετία, η Γένοβα, το κράτος των Ιπποτών της Μάλτας, ακόμη και το Παπικό Κράτος, προσπάθησαν ο καθένας για λογαριασμό του να συνάψει συνθήκες ειρήνης με τους Οθωμανούς προκειμένου να μην υπάρξουν επιπτώσεις στην απρόσκοπτη διεξαγωγή του εμπορίου. Φάνηκε έτσι στον ορίζοντα ότι στους αιώνες που θα ακολουθούσαν ο παράγοντας "οικονομία" έμελλε να είναι πιο ισχυρός από τον παράγοντα "ιδεολογία", διαμορφώνοντας μια τάση που διαρκεί ως τις μέρες μας. Πλήθος καλλιτεχνικά δημιουργήματα εμπνευσμένα από τη ναυμαχία δημιουργήθηκαν αμέσως μετά αλλά και στους κατοπινούς αιώνες, αρκετά με έντονους εσχατολογικούς συμβολισμούς. Σήμερα το μήνυμα της συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων για την υπεράσπιση των πολιτιστικών αξιών είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Εκδηλώσεις Ναυμαχίας Η επέτειος της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου γιορτάζεται κάθε χρόνο με όλη τη μεγαλοπρέπεια που της αρμόζει, την πρώτη Κυριακή μετά τις 7 Οκτωβρίου. Πρεσβευτές, ξένες αποστολές, αντιπροσωπείες αρχών και οργα; νισμών, πολεμιστές με παραδοσιακές μεσαιωνικές φορεσιές και πλήθος κόσμου συγκεντρώνονται για την αναπαράσταση της Ναυμαχίας. Παράλληλα διοργανώνονται (για μια εβδομάδα) ποικίλες εκδηλώσεις (καλλιτεχνικές εκθέσεις, ομιλίες, αθλητικοί αγώνες κλπ) που αφορούν την ιστορία και τον πολιτισμό. |
AuthorGAT - η πηγή αναφέρεται ξεχωριστά σε κάθε post Archives
October 2020
Categories
All
|
We Would Love to Have You Visit Soon!We live & work in Athens GMT +2 timezone
10:00 am - 6:00 pm |
©
Greece Adventure Trips
|