Μήκος 6,4 km (4,0 miles)

Πρώτος μηχανικός Ίστβαν Τουρ και Μπέλα Γκέστερ

Έναρξη κατασκευής 1881

Έναρξη χρήσης 25 Ιουλίου 1893

Στα αρχαία χρόνια μεταξύ του τείχους του Ισθμού και του περιβόλου του υπήρχε η δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφερόταν εμπορεύματα και μικρά πλοία για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου. Η δίολκος, κατασκευή του Περιάνδρου, ήταν ένας πλακόστρωτος δρόμος ντυμένος με ξύλα, επάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία με τη βοήθεια λίπους. Τα πλοία που υπερισθμίζοντο πλήρωναν τέλη, που ήταν το πιο σημαντικό έσοδο της Κορίνθου.

Η ιδέα της διώρυγας υπήρχε ήδη από την εποχή του Περίανδρου, το 602 π.Χ. Ο πρώτος που προσπάθησε την υλοποίησή του ήταν ο Νέρων, το 66 μ.Χ., σε σχέδια του Ιούλιου Καίσαρα και του Καλιγούλα. Μετά το θάνατο του Νέρωνα, συνέχισε την προσπάθεια ο Ηρώδης ο Αττικός, ο οποίος όμως την εγκατέλειψε.

Ο Ι. Καποδίστριας, προβλέποντας τη σημασία που θα είχε η διώρυγα στην ανάπτυξη της Ελλάδας, ανέθεσε τη σχετική μελέτη σε μηχανικό. Η δαπάνη εκτιμήθηκε σε 40.000.000 χρυσά φράγκα, που δεν μπορούσαν να εξευρεθούν από τη διεθνή χρηματαγορά και η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε. Το 1869 έγινε η διώρυγα του Σουέζ και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους η Κυβέρνηση Ζαΐμη ψήφισε νόμο "περί διορύξεως του Ισθμού", που εταιρεία ή ιδιώτης θα αναλάμβανε την κατασκευή και εκμετάλλευση του έργου.

Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο στρατηγό István Türr, ο οποίος ίδρυσε την Διεθνή Εταιρεία της Θαλασσίας Διώρυγος της Κορίνθου (Société Internationale du Canal Maritime de Corinthe).[2][3] Στο έργο συμμετείχαν και άλλοι Ούγγροι ή Σλοβάκοι μηχανικοί, όπως ο Ίστβαν Τουρ και ο Μπέλα Γκέστερ από το Κόσιτσε της σημερινής Σλοβακίας. Λόγω έλλειψης κεφαλαίων το έργο ολοκληρώθηκε από εταιρεία του Ανδρέα Συγγρού το 1893. Οι εργασίες για τη διώρυγα εγκαινιάστηκαν την 23 Απριλίου 1882 παρουσία του βασιλιά Γεωργίου Α'.

Στη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά την αποχώρησή τους οι Γερμανοί το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου 1944, ανατίναξαν τη σιδηροδρομική και την οδική γέφυρα, έριξαν βαγόνια τρένου σε ένα σημείο της διώρυγας για να τη φράξουν και πυροδότησαν εκρήξεις στο βυθό του προλιμένα. Το 1947 η Σχολή Μηχανικού του Στρατού ανέλαβε την ανακατασκευή της οδικής γέφυρας.

Η διώρυγα έχει μήκος 6.346 m, πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 m, στο βυθό της 21,3 m, ενώ το βάθος της κυμαίνεται από 7,50 έως 8 m. Κάθε χρόνο περνούν τη διώρυγα 12.000 πλοία.

Σίγουρα αποτελεί μια μοναδική εμπειρία η διάπλους της διώρυγας που πραγματοποιείται από τουριστικά σκάφη, μια εμπειρία που χιλιάδες τουρίστες και επισκέπτες της περιοχής βιώνουν κάθε χρόνο, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Τα χωριά του Φενεού


Γκούρα

Η Γκούρα είναι το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής και πρωτεύουσα του πρώην Δήμου Φενεού (νυν Δήμος Συκιωνίων με πρωτεύουσα το Κιάτο). Είναι ένας οικισμός με υψόμετρο 950 μέτρα που βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές της Ζήρειας στο βόρειο τμήμα της λεκάνης του Φενεού, στην πάνω κοιλάδα του ποταμού Όλβιου.

Στην Γκούρα αξίζει κανείς να σταθεί και να θαυμάσει την πανέμορφη πλατεία με την επιβλητική πετρόχτιστη εκκλησία αλλά και τα αρχοντικά 19ου αιώνα του οπλαρχηγού της Επανάστασης Νικόλαου Οικονόμου – Γκούρα, του Σάρλη και του Μούρτη, τα οποία αποτελούν ιστορικά διατηρητέα μνημεία, χαρακτηριστικά της τοπικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.
Εδώ μπορεί κανείς να βρει σχεδόν τα πάντα. Φυσικά το δημαρχείο και όλες οι υπηρεσίες(Κ.Ε.Π, αστυνομία, ταχυδρομείο και Αγροτική Τράπεζα) είναι εδώ. Επίσης εδώ βρίσκονται και σχολεία (Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο). Στη Γκούρα λειτουργεί Κέντρο Υγείας πλήρως εξοπλισμένο. Στο χωριό υπάρχουν ταβέρνες και παραδοσιακά καφενεία όπου μπορείτε να απολαύσετε το φαγητό ή το καφέ σας. Σπεσιαλιτέ της περιοχής η «σπαστή» σοκολάτα.


Η Αρχαία Φενεός-(Καλύβια)

Eίναι το χωριό απέναντι από την Γκούρα το οποίο απαραίτητα θα επισκεφτείτε κατά τη διαμονή σας στη περιοχή. Εκεί βρίσκονται πολλά αξιοθέατα. Το όνομα του χωριού άλλωστε άλλαξε για αυτό το λόγω. Στην Αρχαία Φενεό βρίσκονται ταβέρνες τόσο κοντά στη λίμνη «Δόξα» όσο και στο κέντρο του χωριού.


Το Μάτι (Γκιόζα)

Eίναι το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό μετά την Γκούρα . Γνωστό από τη μυθολογία αφού ο Ηρακλής λένε ότι άνοιξε τις καταβόθρες για γλιτώσει τον κόσμο από το έλος. Έτσι η μεγάλη λίμνη του Φενεού αποξηράνθηκε φυσικά και πλέον έχει δώσει τη θέση της στο κάμπο. Στο Μάτι λειτουργεί παραδοσιακό τυροκομείο και μπορείτε να απολαύσετε το καφέ σας σε ένα από τα τρία καφενεία που βρίσκονται στην πλατεία του.


Στο Μεσινό

Το χωριό που βρίσκεται στην μέση του κάμπου του Φενεού μπορεί κανείς να απολαύσει το καφέ ή το φαγητό του στα μαγαζιά που βρίσκονται πάνω στο δρόμο και γύρω από την πλατεία του. Λειτουργεί ακόμα και σήμερα παραδοσιακός μύλος.


Στο Στενό

Υπάρχει ο φημισμένος, αιωνόβιος πλάτανος που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού. Αξίζει να δοκιμάσετε λίγο από αυτό το νερό που βγαίνει μέσα από τον πλάτανο και ξεδιψά τον κάθε επισκέπτη. Αξίζει να σταματήσετε για λίγο στην «Αγία-Μαρίνα» για να ξεκουραστείτε και να απολαύσετε τη θέα. Παραδοσιακά καφενεία κάτω από το πλάτανο είναι τόπος συνάντησης των νέων τις περιοχής.


Ο Φενεός (Συβίστα)


Το χωριό με τα στενά δρομάκια και την πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Τη νεροτριβή και το μύλο που βρίσκονται στην αρχή του χωριού και το σπουδαίας αξία λαογραφικά του μουσείο. Λειτουργούν παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνα.


Ο Ταρσός

Ανω και Κάτω, μικρά χωριουδάκια με μεγάλη ιστορία. Οι κάτοικοι του Ταρσού λέγεται ότι ήταν οι πρώτοι γνήσιοι Φενεάτες.


Το Πανόραμα

Είναι ένα χωριό κτισμένο στα 1000 μέτρα υψόμετρο. Οι μικρές ταβέρνες προσφέρουν παραδοσιακή κουζίνα και καλό κρασί.


Η Μοσιά

Το πρώτο χωριό που συναντάται μόλις έρχεστε στο Φενεό( από το δρόμο μετά την Στυμφαλία) έχει δύο πολύ καλές ταβέρνες και παραδοσιακά καφενεία.